Dagbesteding

Hoe was het ook al weer? We hadden wel instructies gehad, maar dat was al weer vier maanden geleden. Door corona waren er geen uitstapjes en dus was het geen routine geworden. Goed, eerst het raamwerk met gaas tegen marters onder de bus vandaan halen. Dan het stekkertje van de acculader los maken en het snoertje achter de klep van de vulpijp frommelen. Dan op het knopje drukken van een soort sleutelhanger om het alarm uit te schakelen en tot slot de deuren ontgrendelen en dan naar binnen. Kilometerstand noteren, starten en rijden. Ik ga naar Sleen. Naar De Schoel om precies te zijn. Met de bus van Treant Zorggroep, waarin ook rolstoelers vervoerd kunnen worden. Om 13.00 uur moet ik daar zijn om mensen van de dagbesteding voor een middagje uit naar Intratuin in Emmen te brengen. Ik parkeer de bus voor de ingang en zet de motor uit. De ingang blijkt echter niet de goeie te zijn, want ik moet de ingang van het aanleungebeuren hebben. Ik sta voor het hoofdgebouw. Geen punt, dan verplaats ik de bus toch gewoon. Nou ja gewoon. Als ik de contactsleutel omdraai gebeurt er niks. Onder de motorkap blijft het angstvallig stil. Met een proefritje hadden we dit ook meegemaakt, maar hoe zit dat ook al weer? Ik wilde net een collega chauffeur bellen toen me te binnen schoot dat er startonderbreking op de bus zit en dat je, om die te deactiveren, op hetzelfde knopje op de sleutelhanger moet drukken als waarmee je het alarm uitschakelt. Tenminste dat dacht ik en verdomd het werkt.

‘Dit is mijn eerste ritje’, zeg ik tegen de begeleidster die tijdens de rit naast mij zit. Geen vertrouwenwekkende opmerking bedenk ik tegelijkertijd en haast mij te zeggen dat ik wel vaker op bussen heb gereden, maar dat dit de eerste rit op deze bus is voor Treant. Naast mij zie ik het vertrouwen gelukkig weer toenemen. We nemen de toeristische route via Noordbarge en de McDonald’s en aangekomen op de plaats van bestemming parkeer ik de bus pal voor de ingang. ‘Kunnen we de lift achterin de bus ook gebruiken?’, vraagt een andere begeleidster. Er zijn twee mensen die moeite hadden met instappen bij De Schoel en het uitstappen zal niet veel beter gaan is de verwachting. ‘Dat kan’, zeg ik. Maar, hoe werkt dat ook al weer? Lang geleden hè. Op het bedieningspaneeltje zitten slechts vier knopjes, maar de lift reageert nergens op, hoe hard je er ook op drukt. Dan ontdek ik ergens naast de lift een rood sleuteltje aan een draadje naast een gaatje. Zou het dat… En ja hoor, het sleuteltje past in het gaatje. Halve slag draaien en de knopjes doen vervolgens hun werk.

Voor de terugreis verloopt alles vlekkeloos. De lift, de startonderbreking; alles is onder controle. Terug naar Sleen via Westenesch en Noord-Sleen. De mensen van De Schoel hadden een leuke middag. En ik? Ik had me geen betere dagbesteding kunnen wensen.

Harm Jan Geugies