Iesvereniging Voorwaarts 100 jaor
Wij waren ofgelopen zaoterdag even in De Deel, bij het verjaordagsfeestie van de honderd jaorige iesverieniging “Voorwaarts”. De club kreeg een koninklijke underscheiding, net as bestuurslid Ger Kemper. Zeer terecht, naor oes idee! Geert en ik loopt zo vaak ies langs de iesbaan, en elke keer weer, aj dan de non nog grune baan op kiekt, richting de “tent”, bekruupt mij nostalgische gevulens. Daor lig, verscheulen tussen wallen met dikke bomen, in de luuwte van een iekenbos, oeze iesbaan. Onveranderlijk, rustig wachtend op een kolde winter, sluimerend in mooie herinnerings die doezenden daor liggen hebt.
En wát er in de wereld ok gebeurt, hoe slim of er her en der ok vöchten wordt, hoe onsmakelijk Trump en Harris mekaar de ring oet knokt, hoeveul mensen er umkomt in het midden-oosten, de iesbaan wordt er niet aans van.
Geert möt niet zo veul hebben van mien overdenkings, waarschienlijk umdat die ooit met een harsenschudding en een gebreuken arm van de iesbaan dragen is, naodat e in vliegende vaort underoet gung en tegen een lichtmast klapte, umdat e binnendeur wol in de bocht. Hie hef er sindsdien nooit weer west. Ikke wal.
De iesbaan is veur mij host een heilige plek. Het is een oase van geluk, saamheurigheid, bliedschap en iensgezindheid. As de iesbaan lös giet, gebeurt er op die plek dingen die nargens aans gebeurt en die ok allèn daor maar kunt. Maatschappelijke verschillen verdwient as snei veur de zun, elk hef plezier, elk understeunt mekaar as dat neudig is, en as er al stried is, dan giet dat er um wel het eerst over de streep komp in een wedstried. De verliezer feliciteert dan vrolijk lachend de winnaar, en even later kuj ze samen in de tent zien zitten, lekker bij de holtkachel achter een beker hiete sukelaomelk.
De bestuursleden van de iesverieniging bint zunder oetzundering manluu (waorum zit er eigenlijk gien vrouwen in ’t bestuur?) die onveurwaardelijk alles an de kaant schoeft as er ies lig, en dag en nacht gangs bint um te kieken of ’t al holden wil, um de baan te vegen, de tent klaor te maken, en nuum maar op. Almaol de neuzen de zölfde kaant op, almaol het zölfde doel veur ogen: Met mekaar plezier maken op de iesbaan.
Er bint niet veul plekken in de wereld waor dat zo nog kan. Slao de kranten maar lös en dan weej precies wat ik bedoel. De politiek is meer en meer een onsmakelijke vlooien ofvangerij worden, boeren en natuurbescharmers staot lienrecht tegenover mekaar, actiegroepen blokkeert de snelwegen, in de voetbalstadions knokt of rookt ze mekaar de tent oet, maar op oeze iesbaan is dat nooit zo.
Ik stel veur dat het bestuur van iesverieniging “Voorwaarts” gewoon oes hiele landsbestuur overnemp. Het parlement in de tent. Theo zörgt veur sukelaomelk.
Hoe vredig zul de wereld er dan oetzien…
Bint Donald en Kamala al lid?
Henderkien