Waor zun Zudenveldfeest al niet goed veur is: Mien Geert kreeg op zien aole dag nog weer aordigheid an zaodplakken! Zul dat inderdaod met de leeftied te maken hebben, dacht ik later. De gemiddelde leeftied van de wagen- en bogenbouwers is vrij hoog. Hoe vitaal bint die over acht jaor nog? Maar die zörg is bij Geert en mij hielemaol vort nao dit weekend. Zölfs de bierploegen oet Slien en Erm luten zien dat zie ok wal wat met melk hebt en de jongs hadden knappe wagens in mekaar knutseld, inclusief plakzaod. Daj met plakzaod overigens ok écht mooie kunst maken kunt, hebt ze naor mien idee in Diphoorn bewezen: de “foto’s” van de negen bommen, in het boek op heur praalwagen, vun ik zó mooi, daor kun Vincent van Gogh nog een puntie an zoegen. Wat mij betreft, allèn daorum al, de terechte winnaar. Geert en ik bint er nog beduusd van. Wat is oes as Slieners wal niet overkommen? Het leek wal asof het hiele darp opschud was, waordeur de mooiste vruchten weer boven in de körf lagen.

Normaal is Slien een rustig darp, waor elk zien gang giet en waor de discussie over hoge stoepranden of de angst veur filevörming op de Grunnigerweg wal zo ongeveer de mieste opwinding opruup in de ofgelopen jaoren. Maar wieder leeft elk zien moderne leven, en is een jaor zo weer um, want de mieste jaoren liekt gewoon veul op mekaar. En umdat dat in alle plaotsen zo is, zuj zeggen dat het eigenlijk niet veul meer oetmaakt waor oj woont...

Totdat er iene over de Sliener toverlamp streek, die de sluimerende zudenveldgeest veur de dag luut kommen, en hum vortdaolijk een neie jas antrök. Wel dat precies west hef is misschien niet hielemaol dudelijk, maar ik bin er van overtuugd dat Roelie Lubbers de Aladdin van Slien was.

Het hiele darp leek betoverd. De bogen namen oes met op fietse langs veer jaorgetieden, op de vleugels van de wind, zeilend over de Ermer zee, via Noord-Sliener glasvezel, naor een darp waor men mekaar weer ontdekt haar, met as gevolg dat er een gevuul van saamheurigheid ontstun dat vrogger kennelijk hiel gewoon was, maar waorvan wij dachten dat dat er in de moderne tied niet meer was. Mien Geert was al op de dunderdagaovond zo vol van saamheurigheid, en veural tap-pilsies, die e opdaon haar bij een paar gelegenheidsbarregies in de buurt, dat ik benauwd was dat e van de optocht op de vrijdag misschien wal niks metkriegen zul. Gelukkig hef e het mieste bier er nog die zölfde nacht weer oetspeid, zodat e vrijdags weer redelijk fris was.  

Vanmörgen mus ik op fiets even hen de winkel. Rare gewaarwording. Alle versiersels bint al weer vort. De geest zit weer in de lamp. Maar ik bin er van overtuugd dat as die over acht jaor weer oproepen wordt, hiel Slien weer de handen oet de mouwen stek. Want wat wás’t mooi in 2017!

Wij zaten gisteraovond, under de ofkapping in de regen, bij het keerslocht van een klein lanteerntie, al weer plannen te maken veur de straotversiering van 2025…

Groeten, Henderkien