Fipronaise

Op zaterdagmiddag stond er vroeger bij ons thuis vaak 'bruine bonen met spek' op het menu. Stevige kost in een tijd dat er nog stevig aangepakt moest worden. Aan het bonentijdperk kwam een eind toen Rieks Spiegelaar naast ons huis cafetaria De Hondsrug opende. De bruine bonen maakten plaats voor patat en de spekjes werden ingeruild voor óf een kroket óf een frikandel. Een hele vooruitgang vonden mijn broertjes en ik dat, want kinderen en bruine bonen is geen ideale combinatie. Denk ook maar aan Bartje.

Voor patat loop ik tegenwoordig niet meer zo warm, tenslotte eet je maar gewoon aardappelen. En kroketten stonden al nooit bovenaan mijn verlanglijstje. Nee, geef mij maar een frikandel. Nog steeds. Met een flinke klodder mayonaise. Bij Moorman in Erm werkte ik er aan het eind van de middag, als opmaat voor het warm eten thuis, regelmatig eentje naar binnen, begeleid door een Palmpje van de tap. En weet u, een frikandel is nog gezond ook. Ik wist niet dat er bijvoorbeeld veel calcium in zit. Bovendien ben je als frikandellenconsument duurzaam bezig, omdat je de laatste restjes verwerkbaar vlees van een beest opeet. Tenminste, dat zegt Peter Koolmees. Een aparte vogel, zou je denken. Maar dat is niet zo, want hij is hoogleraar veterinaire volksgezondheid en weet dus wel waar hij het over heeft, mag je aannemen.

Ik doe dat wel. En ik kan u zeggen, het geeft een goed gevoel dat je, zonder dat je het wist, al jaren duurzaam bezig bent. En dat dat alleen nog maar duurzamer wordt, omdat je het melktoetje in het vervolg kunt overslaan en dus minder afwas hebt. En het wordt nog interessanter, want wat dacht u van  fipronil-eieren waar mayonaise van gemaakt wordt? Het wachten is op de eerste snackbar die een frikandel met fipronaise serveert. Duurzaam, gezond en goed tegen luizen! 

Harm Jan Geugies