Zwart gat, hobby’s en pensioen

En daar zit ik dan, op dinsdagmiddag, starend naar het e-mailtje van G.Kramer44. G.Kramer44 is gelieerd aan SleenWeb. Zij herinnert mij er altijd trouw aan dat het weer tijd is om een column te schrijven. En dat levert dan altijd wat staren op in eerste instantie.

Maar deze keer is het toch anders, ik staar zonder dat ik onder tijdsdruk sta. Jazeker het is zover, ik ben met pensioen. Ik denk wel te weten wat er nu gedacht wordt …. die begint oud te worden! En dat is ook zo. Maar het voelt niet zo. Ik heb van kennissen en vrienden uit Sleen, en ver daar buiten, veel goedbedoelde adviezen en vragen gekregen.

Meestal ook vragen in de trant van “en, wat ga je nu doen?”. Adviezen die in de richting gaan van .... zoek een zingevende hobby als postzegels verzamelen, modeltreinspoortje of nudisten yoga. Ik begrijp het actuele beeld over het verrichten van arbeid en arbeidsethos. Het verlies van arbeid en arbeidsethos snap ik ook nog wel. Maar mijn antwoord in dit verhaal kan niets anders zijn dan .... uh, uh, hmm .... leven?

Nu begrijp ik ook wel waar die vragen vandaan komen maar de expliciete vraag .... ben je niet bang dat je in een zwart gat valt, is aan mij hopelijk niet besteed. Jahaa maar nu is het nog zomer, lekker weertje, vakantiegevoel zegt de wijze adviesgever. Maar zo meteen is het weer herfst, winter en het leven heeft weer zo zijn gewone ritme. En ja, ik heb wel een ernstige bloedhekel aan de winter.

Als ik niet oppas krijg ik wel een heel ongemakkelijk gevoel van deze vragen. Zou ik dan toch uiteindelijk bij mijn psychiater op de bank belanden met een Post Traumatische Stress Stoornis.  

Er dringt zich een verschrikkelijk beeld aan mij op dat ik dan uiteindelijk beland in een behandelend gesticht. Gekleed in dwangbuis van grijs gerecycled, dubbel gestikt katoen. Verschrikkelijke kreten uitstotend als zzzzwart gattt, arrrrbeid en verrrrvelinggg gatverdd. Pleegzusters in vooroorlogse uniformen die mij smerig smakende drankjes toedienen zonder dat deze alcoholhoudend zijn.

Wat een nachtmerrie .... gelukkig dient er zich toch een hoopvolle gedachte bij mij aan. De betekenis van een Post Traumatisch Stress Stoornis = de stoornis die na het trauma optreedt. Dan zou het trauma dus werken betekenen als ik nu met pensioen ben.

Werken was voor mij niet traumatisch dus mijn antwoord blijft op de vraag wat ga je doen als je met pensioen bent .... het zwarte gat links laten liggen en Uh, uh, hmm .... gewoon lekker leven!

Martin F. Kramer