Sloop
Vanweek mus Geert even um een bosschuppie het darp in. Miestal is e der dan zo weer, maar nou was’t al zowat middag en hie was er nog niet weer. Ik begunde mij al host wat ongerust te maken, doe e der toch weer an kwam fluiten. Grote bos prei achter in de fietstas. Die haar e opdaon bij de volkstuunties. Ik weet al niet meer van wel. Maar hie was staon bleven bij de ofbraakwarkzaamheden van de hoezen an de Broekveldstraot en de Aumühlerstraot. ”Mooi gezicht man, hoe ze die aole hutten tegen de vlakte schoeft”, ruup e enthousiast. “Daor wordt ’t roem van. Het wordt weer net as vrogger. Aole tieden herleeft!” ruup e, want Geert wus nog goed hoe’t Broekveld er oetzag veurdat die hoezen daor bouwd waren.
Ik zegge tegen Geert: “Maar daor hebt wal zestig jaor lang mèensen in woond, die daor lief en leed in dield hebt en die daor een schat an herinnerings opbouwd hebt. Ik denk dat Jans en Janna Reinders, um maar ies een veurbield te numen, met hiel aandere gevulens naor die sloperij staot te kieken dan dat ij dat doet.”Ja, dat begreep Geert ok wal, maar toch…As’t an hum lag scheuven zie al die dattien-in-een-dozien-neibouwhoezen tegen de vlakte. Wat hum betreft ok de hoezen an de Entingestraot, de Lottingstraot, de Ettenstraot, en gao zo maar deur. Overal in Nederland koj ze tegen. Nederlandse rijgieshoezen. Zölfs op de Waddeneilanden en in Giethoorn. Almaol geliek, ongeacht waor ze staot. Geert warkte der het liefst met of.
“En waor moet al die mèensen dan hen die daor nou nog in woont?” Vruug ik hum. Tja, toen bleef’t even stil. Daor haar e zo gauw nog niet an dacht.
Ik mus weer denken an de ruumte die er ontstun toen het aole café Hoekman ofbreuken wuur, en het hoes er naost. En hoe prachtig het zicht op het aole darp toen was, kommend vanoet de Bannerschultestraot. Vanof het aole plietsiebureau (nou slieterij) keken ij zo hen de boerderijen van Kamps en Tip en Wilting, richting fabrieksbrinkie. Even weerum in de tied. Het gevuul dat Geert non kreg in de Broekveldstraot, herken ik wal. Maar dan slat mij ok de zörg um het hart: want het gedrocht dat er naotied op de plek van café Hoekman bouwd is, hef het aanzien van Slien er niet bepaold mooier op maakt. Ja, het kun niet aans, ik ken het verhaal. Te lange procedures die bakken vol geld kost hebt, lagen er an ten grondslag, met as gevolg een groot, lomp, hoog gebouw, midden in het olde gedielte van Slien, waor veul mensen en winkels in muzzen, want aans was’t niet rendabel. Ik wol maar zeggen: wat wordt er straks bouwd op de open plekken an de Broekveldstraot? En hoe lang giet dat duren? En wat veur stoepranden kriegt die neie hoezen? De gemiente hef wat dat betreft niet zun beste naam. Het zal mij beneien.
En non zie toch an’t slopen bint en vrachtwagens vol puun ofvoert; misschien was’t ok wal een mooi idee um de aole haven in de Jongbloedvaort weer lös te graven. Daor zit al het puun van de veurmalige melkfabriek nog in. Kuj daor een mooie visvijver en/of natuurzwembad anleggen. Mooi veur de mèensen die achter de manege komt te wonen en veur de campinggasten. Én veur mien Geert. Huuf e niet zo wied te fietsen as e ies een maol hen vissen wil.
Groeten, Henderkien