Gastvrij

Soms denk ik wel eens: gebeurt dit serieus in mijn land? Ik acht mezelf niet naïef en ben redelijk algemeen ontwikkeld, maar sommige zaken zijn zo niet herkenbaar. Althans niet in mijn omgeving, en dan prijs ik me gelukkig.

Dat was het geval bij al het voorbijkomend dierenleed. Het leek even in Nederland of de dierenactiegroepen in een onderlinge concurrentiestrijd verwikkeld waren wie de meeste misstanden wist te signaleren, al dan niet illegaal verkregen. Inzoomen op een ziek, gewond of dood dier levert altijd een triest beeld op en bloederige taferelen langs de slachtlijn zijn ook weerzinwekkend. Niemand wordt vrolijk als er in het holst van de nacht een schijnwerper en een camera op je gericht worden, zo ook dieren niet. Was dit stemmingmakerij?

In mijn belevingswereld houden boeren van dieren. Boeren hebben hart voor hun dieren en hebben als geen ander baat bij een gezonde en goed verzorgde veestapel. En mochten er misstanden zijn bij collega’s, dan zijn de boeren er ook bij gebaat dat die worden aangepakt. Daar is helemaal niemand op tegen. Dat gebeurt ook, daar zijn instanties voor, da’s wettelijk geregeld. Bovendien zijn er allerlei ontwikkelingen in de sector om het nog beter te doen dan de wet voorschrijft.

Toen ik op de middelbare school zat, kregen we jaarlijks een HAVO 4 klas van het Montessorilyceum uit Den Haag op bezoek. De jongens en meisjes verbleven een week lang verspreid over de dorpen bij diverse boeren en moesten meehelpen op de boerderij. Ook wij hadden zo’n logé. Wij keken heel erg op tegen deze stadse jongeren, maar eenmaal nader kennis gemaakt, kwamen we erachter dat ze vol met vooroordelen zaten en dat we nog heel wat missiewerk te verrichten hadden. En oh, wat waren ze ver verwijderd van de natuur ….

Datzelfde gevoel kwam weer boven. De Sleener boeren zijn nog net zo gastvrij als toen. Een belletje en een ieder is ongetwijfeld van harte welkom om eens een kijkje te komen nemen, daar hoef je de stal niet voor open te breken. En goede voorlichting krijg je er gratis bij.  

Roelie Lubbers-Hilbrands

Naar archief