Troonrede

Leden van de Staten-Generaal ....

Dinsdag 17 september was het weer zover, de traditionele troonrede werd uitgesproken door ons aller Koning Willem Alexander, op de dag dat exact 75 jaar geleden operatie Market Garden begon….in de hoop op een betere toekomst.

De koning sprak uit dat Nederland een land van vrijwilligers blijft en dat iedereen van jong tot oud, van werkvloer tot bestuurskamer, mee wil doen en een bijdrage wil leveren aan de samenleving. Dat is wat ons bindt en wat we met elkaar moeten koesteren. Vervolgens las hij zijn zinnen voor over werk, inkomen, gezondheidszorg, betaalbare huizen en veilige buurten. Over staatsschuld, lastenverlichting, ramingen van groei en koopkracht. Maar ook over onze kwetsbare internationaal georiënteerde economie, de dreigende brexit, over de plannen voor betere zorg, betere faciliteiten voor militairen, meer politieagenten, het aantrekkelijker maken van het vak van leraar, de uitvoering van het pensioenakkoord en het klimaatakkoord en investeringen in wegen en spoor. De regering wil de leefbaarheid op het platteland verbeteren, economische kansen benutten en een sterke en eensgezinde Europese Unie bevorderen. Het ging al met al vooral over positieve vooruitzichten, want weer is gebleken dat we een heel rijk land zijn……..

Nog dezelfde dag had ik de mailbox vol met berichten van instanties die mij gingen zeggen wat die plannen in die Miljoenennota zouden betekenen voor mij, en dan vooral voor mijn portemonnee. Wat betekent het beleid voor mijn zorgverzekering, wat gaat er gebeuren op het gebied van inkomen, op het gebied van autobelastingen en bijtelling, op het gebied van veiligheid. Het verbaast me elk jaar weer….. een troonrede die zo is gericht op het collectieve…op de welvaart van een land….op een betere toekomst, wordt door alle journalisten en beschouwers snel toegespitst op ieders eigen situatie, op het individu: ‘Als ik er maar beter van word, dan zijn de plannen wel goed’. Er worden vergelijkingen gemaakt en bekeken wie er op vooruit en wie er op achteruit gaat.

Mij bleef vooral dat ene zinnetje uit de troonrede hangen: Nederland blijft een land van vrijwilligers en iedereen wil meedoen. Dat voelen we dagelijks. We zagen het begin deze maand bij het grandioze muziektheaterspektakel de ‘Toorn van Thunaer’ en een week later bij de ‘Wildmanrun’. Prachtig voor de leefbaarheid van het platteland! Zonder vrijwilligers was dat zeker niet gelukt. En iedereen deed mee. Daarmee gaan we er toch allemaal op vooruit? En daarmee bouw je pas echt mee aan de samenleving en een (nog) betere toekomst. Die wordt er groter, mooier en …rijker van.

Roelie Lubbers-Hilbrands