Stikstof..
Wij muzzen kösdaags hen het westen van oes laand. Wij bint altied weer under de indruk van de gigantische verkeersstromen en de drokte daor. Mensen bint smangs net mieghommels: alles kröp het liefst op een bult bij mekaar. Non die hiele stikstofdiscussie an de gang is, vrugen wij oes of: Waor zul nou meer stikstof oetsteuten worden: in de randstad met al zien miljoenen mensen die almaol eten en drinken moet, aodem haalt en hen de wc gaot en waor de mieste industrie zit, of hier op’t plattelaand? En de stikstof die hier deur het vie produceerd wordt, giet grotendiels weer as meststof in de grond zodat daor de gewassen van kunt gruien. Want die kunt niet zunder stikstof. Boetendes: grui van planten is de manier um under- en boven de grond CO2 vast te leggen in een natuurlijk proces dat met een deftige naam fotosynthese het, hef Geert even opzöcht in een old leerboek van hum van de landbouwwinterschoel.
De hiele Nederlandse economie zit op slöt um de natuur te bescharmen.
Maar nou begunt wij oes toch wat zörgen te maken. Want hoe slim wordt die natuur dan antast? En wel bepaolt dat eigenlijk? En weegt die antasting dan op tegen de ellende die de boeren hier weer over zuch hen dreigt te kriegen?
Kiek, de oetspraak van de rechter is heilig. Aj met zoveul mensen in een hiel klein landtie woont, dan moet er keuzes maakt worden. Wat kan wal en wat niet.
Maar bint die beleidsmakers de zölfde mènschen die toendertied met het onzalige plan kwamen um de Oostvaarders plassen tot “Neie natuur” te benumen? Het grote publiek wuur middels een prachtige natuurfilm, waorin het net leek asof dat umheinde stukkie polder een Afrikaanse steppe was waorin de natuur zuchzölf in evenwicht kun holden, overtuugd van heur geliek. Wij hebt zien hoe dat oflopen is en wat veur gigantisch dierenleed dat tot gevolg haar, ondanks dat alle boeren en wildbeheerders veurspeld hadden dat dat zul gaon gebeuren….
Natuurmonumenten beheert landgoed De Klencke. Een gebied dat oes in dizze umgeving almaol hiel dierbaor is. Oeze veurolders hebt dit landgoed maakt tot wat het nou is. Het hef een rieke historie, en dat alles was de inspiratiebron veur het schrieven van het locatietheaterstuk “De Toorn van Thunaer”.
Van de mensen die dit spektakel organiseerd hebt heurden wij hoe stroef mangs de metwarking van Natuurmonumenten was en hoeveul noten zie op zang hadden, oet angst veur verontrusting en beschadiging van de natuur. Van ienig historisch besef was niks te marken en begrip veur de regisseur, die geern een aantal keren repeteren wol op die plek, was er niet. Een week van te veuren meug er repeteerd worden en veural niet eerder, ondanks het forse bedrag dat an Natuurmonumenten betaald mus worden um der te meugen speulen.
En wat zul er dan versteurd worden? De reeën stunden an de bosraand tiedens de repetities, het iesvogeltie scheerde elke aovond glanzend blauw over het water van de Boksloot veur de volle tribunes langs, en de kark-oel zweefde alle aovonds boven het speulveld, prachtig anlicht deur de theaterlampen. Jammer dat de beleidsmakers dat niet zien hebt, want behalve de goedwillende boswachter, hef der gien iene van heur west te kieken bij een veurstelling. Van ienige betrökkenheid was van heur kaant gien sprake. Hoe aans was dat met de betrökkenheid van de bevolking in oeze regio. Wij heurden ok dat het veur die enkele boer die nog probeert um op een biologische manier een boterham te verdienen op de Klencke, het zo langzamerhaand onmeugelijk wordt um zien vak oet te oefenen, deur allerlei beparkende maatregelen die hum keer op keer deur Natuurmonumenten oplegd wordt. En komp dat de natuur ten goede?
De gruunkampen staot er undertussen vol russchen, distels en jakobskruuskruud, en weidevogels bint der niet meer.
Moet oeze (Sliener) boeren straks stoppen met heur mooie melkveebedrieven en heur akkerbouw, umwille van dit soort natuurbeleid dat oes vanoet de randstad opdrungen wordt?
Zult ze daor in’t westen nou warkelijk mienen dat wij hier op’t plattelaand gek bint met mekaar?
Groeten, Henderkien