Visioen

Vrijwel geluidloos zie ik de auto voorbij rijden. Ja nog stiller dan de elektrische, deze waterstof auto. Kort erna komen er twee pedaleurs voorbij. Het zijn de opvolgers van de vroegere elektrische fietsen. Als het niet goed dreigt te gaan dan zit er een ingebouwde rem in. Dreigt de bestuurder te vallen, dan klappen voor en achter automatisch zijwieltjes uit voor de stabiliteit. Je ziet dus veel ouderen gebruik maken van deze pedaleur.

Nu in 2035 is het heel anders dan toen alles begon. Volgens mij zo in 2020 met nog heftige discussies over klimaat, milieu, landbouw en dat soort zaken. Ook het Coronavirus bepaalde het bestaan. We waren er maar druk mee. Tot er in Amsterdam en Rotterdam, mooi gelegen aan het water, problemen ontstonden om alles droog te houden. Wat ging het in de jaren daarna snel met heel veel ontwikkelingen.

Natuurlijk waren er nog wel een paar andere problemen. Daarvan was de zorg toch wel een ding. Vooral door de vergrijzing die het hoogtepunt begon te naderen. Toen zaten we wel met de nodige vragen. Is er straks iemand die ons nog kan helpen? Kunnen we hier blijven wonen als we pakweg 15 jaar verder zijn?

Er kwam, achteraf bezien voor ons net op tijd, in Sleen een discussie op gang over de ouderenhuisvesting. Hoe gaan we dat in de toekomst doen naast de ruimte die we in De Schoel hebben. Ik weet nog dat er een aparte commissie kwam bij dorpsbelangen. En er kwam een plan wat tot veel discussie, soms zelf strijd, leidde. Kunnen we de ontmoetingskerk niet gaan gebruiken voor de huisvesting van ouderen. Wat appartementen er in, een gemeenschappelijke ruimte voor recreatie. Want twee kerken in het dorp is wel een grote luxe en met de dorpskerk als rijksmonument, kunnen we niet zo veel.

Misschien hadden we wel het geluk dat tijdens die discussies iemand met verstand van verbouwen binnen stapte. Haar belangrijkste voorstel was om samen eerst maar eens vast te stellen dat de voorkant van de kerk zou blijven zo die was. Er kwam een zorg coöperatie en meerdere partijen gingen mee praten. De financiën werden geregeld en zo kwam, langzaam maar zeker, ons nieuwe gezamenlijke huis tot stand.

Kijk, we hebben hier alles om als oudere nog een prettig leven te hebben. Vijf jonge gezinnen koken samen met ons voor een grote groep inwoners van ons dorp. Dat maakt het eten betaalbaar en we hebben veel sociale contacten. De kerk gebruikt zes keer per week onze ontmoetingsruimte voor vergaderingen. Door de gang rijden robots. Heb je ergens hulp bij nodig, dan roep je er gewoon één. Ja ja, wie had dat gedacht.

Rijd je voor de kerk langs, dan zie je ook een kerk. Het bord met de diensten en de naam “Ontmoetingskerk” staan er nog steeds. Maar binnen in en aan de achterkant? Er zijn in totaal 40 wooneenheden gemaakt voor ouderen die hun appartement huren van de kerkrentmeesters. Zo snijdt het mes aan twee kanten. De inkomsten uit de ene kerk dragen een mooi steentje bij aan het goed onderhouden van de andere kerk.

Teun de Vries