Duslectisch
Nou ja kijk, natuurlijk weet ik dat het woord niet klopt. Als je het met de pc typt dan komt er zo’n rood kringeltje onder. Signaal dat het een fout is. Natuurlijk moet het dyslectisch zijn. Het rode kringeltje waarschuwt voor de fout. Voor het begin van dit verhaal en voor de kringeltjes onder de woorden die fout getypt worden moeten we even terug in de tijd.
In mijn jeugd, lagere school leeftijd ongeveer, werd ik door mijn zussen nog wel eens uitgelachen. Ik had wat moeite met lezen en schrijven. Waar we nog geen woord voor kenden. Tegenwoordig ben je dan dyslectisch, dus een echt probleem.
Daar hebben we, in ieder geval wat het schrijven betreft, een mooi hulpmiddel voor op de pc; dus dat rode kringeltje. Komt dat onder een woord en je klikt er even op met de rechter muisknop, dan verschijnt direct het goede woord. Probleem opgelost.
Maar ja, op de social media zoals Facebook, LinkedIn en Twitter werkt het net weer wat anders. Daar verschijnen al de woorden automatisch voor je ze helemaal getypt hebt: woordherkenning. Bijzonder handig als je goed oplet. Want o wat is er snel een fout gemaakt.
En zo kwam dit verhaal tot stand. Wat vast iedereen wel eens overkomt. En zeker door iedereen wel eens gelezen wordt. Want in één weekend lees ik twee woorden die naar het lijkt net wat te snel geplaatst worden. Of zoals bij mij, door het onnauwkeurigheid nalezen van je eigen bericht. Dan verschijnt er een merkwaardige tekst.
Want we zijn bezig om een bezoek te plannen in de regio Rotterdam en Dordrecht. Maar veel opties zijn er niet. Corona-tijd dus we willen ons goed houden aan de afstand van anderhalve meter. Eén van onze zonen, die we graag even willen zien en spreken, komt met het voorstel om in Kinderdijk te gaan wandelen. Door de Corona komen er nauwelijks toeristen, dus is de anderhalve meter goed te doen. Wij zijn er nog nooit geweest, dus vinden we dat een prima voorstel.
En dan gaat het fout. Zijn “Samen naar Kinderdijk” wordt door een te snelle reactie van mijn kant ”Samen naar Kinderlijk”, wat natuurlijk aanleiding is voor het nodige commentaar.
In dat zelfde weekend zet een mij niet onbekende dorpsgenoot een foto van haar partner met glas wijn voor zich, op Facebook. Daarbij de woorden “Samen lekker botrellen”. Wat natuurlijk direct de vraag oproep hoeveel glazen er aan genuttigd zijn met het gezellig botrellen.
Een andere goede kennis heeft het blijkbaar nogal met kruiden. Ze schrijft bij de foto’s die ze plaatst: “Ik kaneel aan de gang blijven”. Waarbij weer een ander over een uitstapje van de zoon schrijft: “Hij haf zo’n heimwee”.
Ja, vroeger werd er nog wel eens gelachten als je wat moeite had met lezen en schrijven. Nu kan het een grote bron van vermaak zijn hoe onze moderne hulpmiddelen normale woorden in iets heel anders omzetten. Door onze onoplettendheid soms een groot plezier.
Teun de Vries