Vroeger
Dinsdag, 22 december 2020, het is nog maar vier uur in de middag. En nu al miezerig en donker. Wanneer ik niet zo’n optimist zou zijn dan zou ik er acuut depressief van worden. Vooral in deze pandemische tijden zonder een gezellige borrel bij het haardvuur met een grote schare vrolijke familie en vrienden. Nou ja twee of drie mag je nog wel bij de huiselijke haard ontvangen geloof ik. Kan ook gezellig zijn. We waren het niet meer gewend om op een sobere wijze toch een vrolijk feestje te vieren. Het kon niet op, grote feesten tot in de vroege morgen. Evenementen schouder aan schouder en dan brullen, veel drinken en nog meer uit je nek lullen. En alleen al bij de vraag “kan het ook ietsje minder” dacht tot voor kort iedereen hardop…. Neee.
Toch is er ook een tijd geweest waarop we met minder tevreden waren. Zo’n ouderwets feessie waarbij we één, twee of hoogstens drie biertjes normaal vonden. Een limonade gazeuse in rood, geel of bruin voor diegenen die alcohol onsmakelijk vonden. Die gazeuse kwam van “de Bron” de gazeuse fabriek bij uitstek uit Beilen. Voor de kinderen werd er dan nog een scheut volvette koffiemelk in gekeild met een flinke dosis suiker. Zie daar en aanschouw in eerbied de bruisende spoetnik. Opa kreeg een heldere jonge of een oude klare tot de rand toe ingeschonken. Was altijd een leuk gezicht om te kijken of onze trillende bejaarde de borrel zonder morsen tot zich kon nemen. Vaak werd het kostbare vocht gemorst op de gewreven eiken tafel. De vrouw des huizes deed dan zoals verwacht. Ze sprong op als een gestreste kip met adhd. Liep naar haar aanrecht en kwam terug met een pronte doek. Vervolgens werd het tafelblad met licht draaiende bewegingen droog geboend. Haar echtgenoot gedroeg zich dan quasi rustig terwijl hij zich een bolknakje uit het glas voor hem toegeëigende en deze met een lucifer van het merk “zwaluw” deed ontbranden. Het tafereel was genoeg om vergenoegd zo’n zoetzure augurk omwikkeld door een wat te vettig plakje boterhamworst met smaak weg te happen.
Met de Kerst werd ongeveer hetzelfde draaiboek weer feestelijk afgedraaid. Het verschil was dan wel dat er een flinke karbonade voor een ieder klaarstond. Na het eten ging dan eindelijk de kerstboom aan met een pronte emmer water onder handbereik. Dat was omdat er echte kaarsjes in een echte boom werden ontbrand. Dat was wel uitkijken want voor je het wist had je een oplaaiend vervroegd paasvuur. Maar als de kaarsjes dan eenmaal hun licht afgaven zei iedereen meteen ohhhhh. Logisch want het boompje brandde maar één of hoogstens twee keer, eerste kerstdag en als je mazzel had ook de tweede.
En dan kwam oud en nieuw, slepen, oliebollen en vuurwerk. Eigenlijk was er toen alleen sprake van wat we tegenwoordig categorie 1 vuurwerk of kindervuurwerk noemen. Het vuurwerk was natuurlijk van Schuurmans uit Leeuwarden. En je kon het gewoon bij mensen die wat bij wilden verdienen thuis in de woonkamer kopen. Als je een rotje te laat weg gooide deed dat wel pijn aan je hand maar het lichaamsdeel zat er dan gewoon nog volledig intact aan. En dat gold natuurlijk ook voor de zevenklappers en gillende keukenmeiden hoewel die wel eens al klappend en gillend een oog hebben beschadigd.
Toen was het kleinschaliger soberder met overigens niet minder plezier. Gewoon omdat we niet beter wisten. Vandaag weten we beter en moet het kleinschaliger en sober. Wel mooi dat het vaccin er is.
Ik wens u ondanks alles een geweldige kerst en een gelukkig 2021.….. het komt goed.
Martin F. Kramer