Een jaarlijkse zoektocht

Hij is vertrokken, u weet wel de heilige Klaas. Dus een ieder begeeft zich met gezwinde spoed naar de kerstbomenboer. Het is belangrijk om zo snel als mogelijk de boom in de huiskamer te poten en de lichtjes op te hangen. Vooral ook al omdat na vijven er een serene rust in het land dient neder te dalen op last van de overheid. Het uitzoeken van de kerstspar is zeker geen kwestie van “ach doe maar een boompje”. Nee, nee het is een bloedserieuze aangelegenheid.

Een paar keer in mijn relatie heb ik het gewaagd om op eigen initiatief thuis te komen met een door mij gekocht exemplaar. Dan reed je, van je werk naar huis, toevallig langs zo’n prachtig handgeschilderd bordje met de wervende tekst “mooie kerstbomen te koop”.  Kwam je meteen met piepende remmen tot stilstand en besloot je maar eens een kijkje te nemen. En voor de alleszins schappelijke prijs van zo’n 25 gulden werd er dan uiteindelijk zo’n venijnig prikkend groen monster in je Ford focus gepropt. Touwtje om de achterklep om dicht te houden en hoppa vol gas naar huis om de nieuwe aanwinst aan de familie te showen. Mijn dochters waren in die tijd nog dochtertjes. Dus als ik dan met een elegante en zwierige beweging de achterklep opende en de groene boom showde dan was er toch sprake van vrolijk kinderlijk enthousiasme. Oooh, aaah, wat leuk de kerstboom. De domper op de vreugde kwam dan toch van mijn lieftallige echtgenote. Die dan ernstig kijkend kwam aangelopen. De boom werd ter plekke rondom en qua hoogte aan een grondige visuele inspectie onderworpen. Om daarna streng te worden veroordeeld als niet Kerstmis waardig voor een glorieuze rol in het interieur. Wel mocht hij (voor mij is het een hij) een ondersteunende rol vervullen in de tuin opgetuigd met wat overgebleven lichtjes.

Tot de dag van vandaag heeft mijn echtgenote nog steeds de rol van opper kerstbomenkeurmeester. Het vinden van de boom is nog steeds een enorme halszaak. Er wordt wel van mij verwacht om mee te gaan. Dat is meer om het groene ding rechtop te houden ter schouwing en instemmend knikken als de keurmeester haar goedkeuring heeft gegeven. Wel is het zo dat dit jaar aan het begin van onze zoektocht bij de “Molen” van familie Hidding mijn mond toch enigszins achterlijk open zakte. Janneke zei dat het overal hetzelfde was. Dus die boom wordt uitgezocht en steeds is de vrouw in kwestie de opper kerstbomenkeurmeester! Wat een openbaring, de man wordt louter en enkel meegenomen voor een instemmende bevestiging. Ik vermoed dan ook dat er een geheim genootschap van “Opper Kerstbomenkeurmeesters” bestaat.

Waarschijnlijker is dat het vinden van het glorieuze groene kerstmonster alvast een soort van oefening is voor het “vrede op aarde” tijdens de kerst.

Dus ik wens u alvast geweldige feestdagen en een vredige kerst.

Martin F. Kramer