Lintje

Nietsvermoedend toog ik tegen half twaalf in de ochtend van dinsdag de 26^ste april met manlief naar Zaal Wielens in Noord-Sleen om de details van een feestje te bespreken. Ik schrok me wezenloos toen ik de zaal binnenliep. Er was al een feestje gaande, de zaal zat vol…

Toen ik beter keek, zag ik vele mensen die me dierbaar zijn en liep de burgemeester met zijn ambtsketen en een grote oranje corsage op, op me af. Het drong langzaam door: Lintjesregen! Ik mocht uit handen van burgemeester Bergsma, uit naam van de Koning, een onderscheiding tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau ontvangen. Zijne majesteit kende mij deze eer toe op voordracht van een aantal personen en met ondersteuning van velen die daartoe een brief schreven over het vrijwilligerswerk dat ik heb gedaan voor diverse organisaties. Met blijdschap, trots en dankbaarheid heb ik de onderscheiding aanvaard.

De rest van de dag werd ik geleefd. Ik liet alles maar gebeuren: De felicitaties in zaal Wielens, de lunch met de gasten en het bezoek aan het gemeentehuis waar de burgemeester alle gedecoreerden toesprak. Trots poseerde ik met medegedecoreerden Henk Reinders uit ’t Haantje en Rieks Reinders uit Sleen. Tijdens een receptie bij Wielens werd ik toegesproken met de mooiste woorden en overstelpt met felicitaties, bloemen, chocola en wijn. Ondertussen maakte ik me op voor de ergste clichés in een danktoespraak die er maar zijn: “Nee mensen, al dat werk doe je natuurlijk niet alleen. En Klaas, zonder jou was me dit echt niet gelukt. En ja… natuurlijk dank aan al die andere vrijwilligers, die verdienen ook allemaal een lintje. Je doet het met elkaar.” Ik meen het uit het diepst van mijn hart.

Cliché waren ook de vragen van de media. ‘Wat gaat er door je heen? Had je dit aan zien komen? Ben je er blij mee? Hoe voel je je nu?” Hoe anders was het interview ’s avonds met de lokale radio. De presentator vroeg me wat nou zo leuk is aan het doen van vrijwilligerswerk. Nou, dan heb je me. Een antwoord is gauw gegeven: Je leert nieuwe mensen kennen, je kan iets betekenen, het is gezond, je kan je talenten, kunde, kennis en ervaring voor de samenleving inzetten… ik kan wel tientallen redenen noemen, naast dat het gewoon plezier geeft. Vervolgens vroeg hij wat ik wil zeggen tegen al degenen die nog geen vrijwilligerswerk doen. Nou, vooruit, nog eenmaal dan:

Vrijwilligerswerk… je krijgt er niets voor betaald… maar het verrijkt enorm jou en andermans leven. Dat is de grootste onderscheiding die je je maar wensen kan.

Dat hoef ik veel Sleners gelukkig niet uit te leggen. Onze dorpen zitten vol met mensen als Rieks, Henk en ik. Dank jullie wel!!

Roelie Lubbers-Hilbrands