Had hij maar...

Soms is het lastig om een onderwerp te vinden voor een column. Zoveel gebeurt er niet in Sleen en wat er gebeurt, is niet zo maar geschikt om een column over te schrijven. Neem bijvoorbeeld de doorkomst van de Roparun op eerste pinksterdag georganiseerd door Sleen4live. Het verliep allemaal vlekkeloos; met een enthousiast publiek, de nieuwe burgemeester en natuurlijk met de spuitgasten van de vrijwillige brandweer die op evenementen in Sleen altijd op afroep met water komen spelen. Zelfs het weer werkte fantastisch mee. Allemaal positiviteit dus en daarom totaal ongeschikt voor een column.
In zo’n situatie willen de politieberichten van wijkagent Bonhof nog wel eens voor inspiratie zorgen. En zo ook deze keer. In de dagen rond 14 mei, schrijft de wijkagent, was er overlast van een dronken man rond Sleen. ‘Op verschillende tijdstippen en een paar dagen lang liep hij in het dorp. Het bleek een asielzoeker die in Ter Apel moest zijn. ’ Tja, asielzoeken valt niet mee als je op weg naar Ter Apel de weg al kwijt bent. Of hij daar uiteindelijk ook is gearriveerd vermeldt het bericht niet, maar je mag aannemen dat de wijkagent hem daar in zijn politiebusje persoonlijk voor de poort heeft afgezet. Service van de politie, want dat is toch wel het minste dat je voor een verdwaalde beschonken asielzoeker kunt doen. De politie in de rol van barmhartige Samaritaan. Maar misschien had die asielzoeker alleen maar te veel gedronken en was hij helemaal niet verdwaald. Was hij op zoek naar een fatsoenlijke slaapplaats in de wetenschap dat dat er in Ter Apel niet inzat. En had hij in de slijterij van Bea Heijn gehoord dat de gereformeerde kerk in Sleen was omgebouwd tot opvangcentrum voor vluchtelingen. En dat daar sprake was van privacy en fatsoenlijke bedden. Had hij maar gezegd dat hij uit Oekraïne kwam. Dan was hij waarschijnlijk in het politiebusje naar de gereformeerde kerk gebracht en daar als eerste bewoner met open armen ontvangen.

Harm Jan Geugies