Leeftijdspiep

Iedereen kent het denk ik wel. Je bent in een gesprek en het komt op een bepaald moment op de leeftijd terecht. Zo van, maar hoe oud ben je dan? De vraag wordt meestal netjes beantwoord met de bekende tegenvraag: wat denk je?

Na wat twijfel geeft de gesprekpartner een antwoord en er is een kleine trots als je een jaar of vijf jonger geschat wordt dan je feitelijk bent.

Het kan natuurlijk ook zijn dat de gesprekspartner dit met opzet doet om te voorkomen dat hij de ander beledigt.

Tegenwoordig komt die leeftijd veel vaker ter sprake. Of eigenlijk, wordt de leeftijd even “gepiept”. Onverbiddelijk! Want velen zal het, net als mij, al wel regelmatig zijn overkomen. Het gaat als volgt:

Je pakt via je bonuskaart de zelfscan voor de boodschappen. En met het winkelend publiek loop je samen licht piepend door onze plaatselijke AH. Als ik die zin een jaar of vijf geleden had gelezen, dan zou het me een raadsel zijn, wat dit wel kon betekenen. Terwijl het vandaag de dag inmiddels heel normaal geworden is.

Zo gaan we dus scannend en piepend door de winkel, waarbij we op al de aankopen inmiddels de streepjescode weten te vinden.

De wijn blijkt in de bonus en ook is er mooi sixpack bier in de aanbieding. Dus dat scan ik snel even mijn winkelwagentje in.

Enkele jaren geleden, in de pré scan periode, reed ik dan naar de kassa, waar alles via de lopende band berekend werd. Natuurlijk wel met een piep per streepjescode.

Nu heeft mijn zelfscan alles al opgeslagen en berekend. Dus in plaats van de kassa kan ik de afrekening helemaal zelf doen. Scanner in de standaard, bonuskaart langs het rode raampje want ik ben nog van de oude stempel en heb de bonus app niet op mijn mobiel. En ja, dan komt, met die wijn en het bier in de kar, de ultieme piep, de leeftijdspiep.

Want ik heb wat in de kar waarvoor je 18+ moet zijn: bier en wijn.

Dus niet afrekenen, alles wordt even geblokkeerd tot de onderzoekende blik van de dame bij het hekje het werk heeft gedaan.

Bij de één mag je zonder commentaar verder gaan met het afhandelen van de rekening, de ander maakt een opmerking over de kleur haar of er volgt het compliment dat je er nog jeugdig uitziet. Soms wordt er even enthousiast geroepen “deze kunnen we wel hebben” waarna er een nieuwe tekst op  het beeldscherm komt en ik mijn bankpas voor het pinautomaat mag houden. Als de rekening niet te hoog is, hoeft de automaat mijn pincode niet te weten. Alleen nog de vraag of ik een korte of een lange kassabon wil.

Voor mij hoeft geen van beide, maar zonder die bon, met streepjescode, kom ik niet tot het laatste piepje. Het rode raampje wat de streepjes leest en het hekje voor me open doet.

Van streepjescode piep naar streepjescode piep tot het ultieme bericht op het beeldscherm verschijnt. De leeftijdspiep van 18+.

Teun de Vries