Leesvreters

Mijn vrouw maakt mij ’s nachts geregeld wakker als ik weer eens om me heen lig te schoppen, omdat  ze vaak het slachtoffer is van mijn onstuimige aanvalsdrift. Begrijpelijk dat ze mij dan wakker maakt, want het is geen pretje als je midden in de nacht in het pikkedonker wordt aangevallen door je man. Mijn dromen kunnen knap vervelend zijn. Dromen bijvoorbeeld waarin ik weer eens probeer iemand met een paar gerichte trappen uit te schakelen, die mij om onduidelijke redenen probeert te molesteren. Maar heel vaak speel ik in mijn dromen  een onschuldig potje voetbal waarin ik prachtige passes met rechts verstuur, een geweldige sliding maak of een strafschop strak in de hoek schiet. Uiteraard is het nooit de bedoeling om mijn vrouw in het spel te betrekken. Zij weet dat ook, maar geeft er toch de voorkeur aan om het spel stil te leggen in een situatie waarin er sprake is van lichamelijk contact. Vannacht was het weer raak. Slaan, trappen en badend in het zweet wakker worden. Zo erg had ze het nog nooit mee gemaakt en ik ook niet. ‘Je was niet aan het voetballen’, constateerde ze.
Nee, dat was inderdaad zo. Ik was niet aan het voetballen. Ik werd achterna gezeten door leesvreters. Leesvreters? Ja leesvreters. Enge beestjes die zich ophouden in bibliotheken en boekenkasten. Ze heten Pluisi, Inki, Pulki en meer van dat soort vieze namen en ze verslinden boeken. Ze zijn bedacht door Biblionet Drenthe. Daar willen ze dat kinderen ook leesvreters worden. Die moeten ook boeken gaan verslinden, want daar worden ze wijzer van. Dat las ik op SleenWeb. En vannacht zat ik dus in de bibliotheek een boek te lezen en toen kwamen er plotseling allemaal leesvreters achter boeken vandaan en die gingen mijn boek zitten opeten. En ondertussen werden ze steeds groter en groter. En toen ze het boek hadden verslonden wilden ze aan mij beginnen. Ik sloeg ze van me af en wilde naar buiten rennen, maar dat kon niet want de deur zat op slot. Met een aanloop probeerde ik de deur in te trappen en toen hoorde ik heel hard AUW! Ik was gelijk klaar wakker en keek in het verontruste gezicht van mijn vrouw die nog bezig was om mij wakker te schudden. Nadat ik verteld had wat mij zojuist was overkomen konden we constateren dat de schade aan de deur gelukkig meeviel. Vrouwelijke deuren kunnen tegen een stootje.
Leesvreters? Misschien vinden kinderen die enge beesten leuk en gaan ze zelfs meer lezen, maar je ziet mij voorlopig niet meer in de bibliotheek.

Harm Jan Geugies