Het pakket

Het lijkt zo eenvoudig. Een pakje moet vanuit Sleen naar Gennep. Het advies is om het te versturen met DHL. Als het pakje eindelijk is verstuurd komt de gedachte: je wordt toch wel echt oud. Beter is om het positief te houden: weer wat nieuws geleerd. Want het is niet zo moeilijk om te verdwalen bij een ogenschijnlijk eenvoudige opdracht. Die opdracht is: verstuur een pakje. Ja, eenvoudig. Je bent boven de 70 en gaat dit voor het eerst doen. Via DHL En je ontdekt een nieuw onderdeel van de digitale wereld.

Nu lag hier al wat langer een accessoire voor een computer. Een soort diskette om gegevens op te zetten. De ouderwetse ZIP drive voor wie het nog weet en kent. Dat ding wordt al lang niet meer gebruikt. Snel wordt het besluit genomen dit op Marktplaats te zetten voor de verkoop. Wat met een aantal klikken van de muis lukt, inclusief een foto van het ding.

Er gebeurt niets, denk ik. Eerder was het op Marktplaats zo dat reacties bij een verkoop direct te zien waren. In dit geval gebeurt er dus niets. Tot het moment dat ik, min of meer bij toeval, via de Marktplaats app op mijn mobiele telefoon kijk. Daar staan een zevental reacties, de eersten van de dag nadat ik de advertentie geplaatst heb. Gelukkig komt alles goed en is er een koper.

Het apparaat wordt keurig ingepakt en de naam van de ontvanger er op gezet. Het dichtstbijzijnde inleverpunt van DHL is Oosterhesselen. Dat is even een kort ritje en bij de balie van de Spar krijg ik twee vragen. Pakketje inleveren? Ja dus.  In-gescand? Ik kijk de vragensteller wat wazig aan. Dat valt blijkbaar op. De uitleg is dat ik eerst alles zelf thuis moet doen. Heb ik dan de adres code geprint dan kan het pakket worden ingeleverd. Ja, ja, ik met het idee om even een pakje te versturen.

Terug naar huis een account aangemaakt bij DHL. Anders kom ik nog nergens, zo blijkt snel. Ik toets de gegevens van de ontvanger in en krijg bij het invoeren van postcode en huisnummer een foutmelding. Adres en / of postcode zijn niet correct. De gegevens van de ontvanger kijk ik drie keer na. Die kloppen toch echt met wat mij is toegestuurd.

Dus maar even een vraag stellen aan die persoon, de koper. Dan blijkt er een 8 getypt te zijn waar een 9 moet staan. Klein detail maar wel een groot punt. Zo komt het toch goed.

Alles wordt verder ingevuld. Ik betaal via Ideal en krijg daarna de opdracht de adressticker te printen. Daar staat alles op, wat nodig is voor het versturen. Ik had zelf niet eens een adres op het pakket hoeven te schrijven. De sticker op het pakje en weer op naar Oosterhesselen.

Het is druk bij de kassa. De vriendelijke jongeman die daar staat ziet me met het pakje en vraagt eenvoudig: Inleveren? Bij mijn bevestiging knikt hij een keer en zegt: scan daar maar in.

De domheid is blijkbaar van mijn gezicht te lezen. Kort volgt de verdere uitleg. Twee meter achter mij staat een geel apparaat. Aan dat apparaat hangt een rode scanner. Heel eenvoudig, ik scan de streepjescode op de stikker die ik zelf geprint heb. Hoe simpel kan het zijn. Als je het weet. Met drie vragen op het beeldscherm is het allemaal klaar. Het pakket mag ik wel op de toonbank leggen zegt de vriendelijke jongeman. Weer een stukje digitale wereld ontdekt.

Ik stap in de auto, zucht een keer diep en denk: bejaarde! Direct daarna komt die andere gedachte, veel positiever: weer wat geleerd.

Teun de Vries