Regenmeter

Het was nog vroeg in de ochtend toen we bij elkaar in de auto stapten en onze weg vervolgden naar Den Haag: Drie dames van een zekere leeftijd afkomstig uit alle windstreken van Drenthe. Toevallig alle drie boerendochters die pretendeerden best wel enigszins werelds te zijn. Reden van ons bezoek aan de hofstad was een inspirerende zakelijke bijeenkomst. De auto parkeerden we onder het Museumkwartier. Even later voegden we ons bij de rest van het gezelschap voor koffie bij De Posthoorn aan de Lange Voorhout. Het programma kon van start. We bekeken de Panorama Mesdag, spraken met lobbyisten over het huidige politieke klimaat, kregen een rondleiding op het Binnenhof van een oudgediende uit de Tweede Kamer, ontmoetten hoge ambtenaren en luisterden naar een inleiding over ontworteling, ofwel over het tijdsgewricht in perspectief.

We bespraken maatschappelijke uitdagingen en vraagstukken, hadden het over de kloof tussen de randstad en het platteland, of die er nou wel of niet is, net als over polarisatie. We vertelden ‘die westerlingen’ hoe het er in ‘onze’ dorpen aan toe gaat met samenwerking, omkijken naar elkaar, met mooie dingen organiseren en vol overgave aanpakken. Daar hebben we geen woorden voor nodig als co-creatie, interventies, compassie of transformatie. Moeten we als land weer een beetje meer bij elkaar komen? Zijn we niet ontworteld met mekaar? Hoe zit het met ieders lokale betrokkenheid?

Mijn gedachten gingen terug naar ons gesprek op de heenweg over het weer en de toestand met het klimaat. Ik vertelde hoeveel neerslag er bij ons was gevallen de dag ervoor. “De regenmeter was bijna vol”, opperde ik, waarna een ander instemmend knikte en de derde concludeerde: “Hebben jullie dan net als ik ook beiden een regenmeter”. “Jazeker, zei dame twee, anders doe ik niet mee in de familie als de neerslaghoeveelheid ter sprake komt.” Het was een feest der herkenning, zonder regenmeter geen gesprek. Wij boerendochters hebben er één! En zijn ons hierdoor bewust van wat er om ons heen gebeurt met de natuur en het weer. We observeren en leren zelf!

Toen we deze conversatie in Den Haag ter tafel brachten, keken vele ogen ons onbegrijpelijk aan: “Een regenmeter!?” Wij boerendochters zijn blijkbaar nimmer ontworteld, maar die kloof tussen randstad en platteland zou er zomaar eens wel kunnen zijn.  

Roelie Lubbers-Hilbrands