Sneeuw, kou en een column ....
Het is wat later in de morgen, dat kan ik mij gelukkig permitteren als eerzaam pensionado. Ik rek lekker uit en open langzaam de ogen. Toch maar opstaan denk ik. Want ik moet verschrikkelijk nodig naar de pot. U raadt het al, een volle blaas hoort 's nachts en in de morgen ook tot beperkingen van een AOW-er. Soms wat vaker nog, vooral wanneer je wat forser aan het bier bent gegaan i.p.v. een zuinig glaasje wijn. Dat gaat dan echt wel ten koste van de nachtrust. Vooral ook wanneer je innig geliefde tot overmaat van ramp midden in de nacht een snurkconcert gaat geven. Meestal gebeurt dat nadat we wat vrolijke vrienden en Bacchus op bezoek hebben gehad.
Ik stommel de trap af en doe een boodschapje zoals dat in de volksmond heet. Vervolgens besluit ik toch nog heel eventjes onder het heerlijke dekbedje te gaan liggen. Vriend Bob, de hond, komt me echter alweer enthousiast bespringen. Het lukt me desondanks om zonder van de trap te pleuren mijn bed te bereiken en snel weer te gaan liggen. Bob komt me nog even controleren. Vrouwlief zegt: “Ik sta op, want ik moet zo meteen oppassen”. Ik zeg, waar moet je voor oppassen. Geen antwoord, oh ja, we hebben kleinkinderen. In een andere kamer hoor ik ook gestommel en jawel Bobber begroet ook mijn nichtlief. Zij is een nachtje logeren was ik even vergeten. Mijn echtgenote vraagt, terwijl zij de trap afloopt, of ik ook een hard gekookt eitje wil. Lekker zeg ik en weet dat ik nu ook maar moet opstaan, jammer, jammer. Aan de ontbijttafel kijk ik naar buiten. Het heeft licht gesneeuwd maar er staat wel een stevige wind. Mijn vrouw en nichtje vinden het mooi. Ik vind het minder terwijl ik in gedachten hardop het onderste gedeelte van de mannelijke genitaliën uitspreek.
Ik moet namelijk vriend Bob uitlaten en ik ben niet zo van de kou. Vrouw en nicht zijn vertrokken om op te passen dus heb ik nog even tijd om een fikse kop koffie achterover te werken. Ik kijk naar buiten en mijmer. Veel mensen houden van sneeuw, ijs en kou. Ik ben meer van een aangenaam temperatuurtje tussen de twintig en achtentwintig graden overgoten met een heerlijke zon. Blijf het raar vinden dat er mensen zijn die van ijs, sneeuw en koude houden. Want zo meteen komen de klagers weer om de winterse hoek zetten zo in de trant van “holy mozes wat is die gasprijs weer hoog…..”. Of man, man die zonnepanelen brengen ook niets op, jaha logisch, komt omdat er een laag sneeuw op zit. Maar erger nog dan zie je 's avonds op het NOS journaal de nieuwslezer met een gemaakt neutrale stem zeggen dat er weer veel ongelukken zijn gebeurd. Ik heb dan altijd zoiets van, ja die man of vrouw denkt stiekem eigen schuld dikke bult. Dan had je maar niet zo hard moeten jakkeren terwijl er winterse neerslag naar beneden komt. Het zal wel niet maar ik kan me niet aan die indruk onttrekken wanneer ik naar zo’n beroepsmatig uitgestreken hoofd kijk.
Net Boppie uitgelaten, het was snijdend koud, morgen nog kouder, nog meer sneeuw. Ik steek zo de houtkachel aan. Strakkies misschien wel een lekker glaasje erbij met uitzicht op het land. Hou ik het wel uit met sneeuw, kou en wind. Ik hoop dat u ook zo’n plekkie kan vinden en er dan net zo van geniet als ik.
Martin F. Kramer