Regen
Het mag mij niet heugen, zee ik kösdaags tegen oes Geert, da’t al zo vrog in’t jaor zo dreug was. Nao de eerste lentedag , doe men nog tot an de kuten deur’t water mus als men’t bouwlaand op wol, was er gien drup water meer vallen. De ienige drup die zo non en dan nog vuul, was er iene oet oes Geert zien neus, umdat ‘e zowat vittien dagen verkollen west hef. Op de blote pokkel in de zun en dan ’s aovonds te laat de boezeroen weer an. Dan kriej ’t er an hè ?!
Wij hadden bij Gerriet van de meul greszaod haald. Veur elf Euro en vieftien cent. Best zaod heur, maar d’r is niks van terechtkommen. ’t Almaol versteuven, en wat er nog in zat dat hebt de musken oes opvreten. Dat haar Gerriet er niet bijzegd. Daw op de musken verdacht wezen muzzen. Non is Gerriet van de meul boetendes al niet zun proter, maar hie haar oes er dunkt mij toch wal even op wiezen kunt. Ik heb er wal twie nachten zowat niet van slaopen.
En als’t dan al drie uur in de nacht is en men döt niks als aal maar prakkizeren over stoeverij , greszaod en musken, wat döt men dan ? Dan schenkt men zuch een slaopmus in. Maar daor kwam oes Geert mij over toe, want die möt er de leste tied ‘s nachts zo vaak of um te pissen. Wat of ik midden in de nacht bij de janeverfles mus, ruup ‘e, en wat of mij wal niet mankeerde, en dat hié zulks ies waogen mus, en dat hum’t gebit ’s nachts ok wal ies pluug maar dat hie dan ok vot niet naor de borrel greep en dat tandarts Aaldering zegd haar dat’t daor ok heus niet beter van wuur. En daornao nog een knup er op en weer hen bedde.
Ik zeg later, doe wij weer op bedde lagen tegen oes Geert: Ej bint dunkt mij franteriger as aans. Of verbeel ik mij dat?
Ach zee, ‘e, ‘k wol dat’t maar ies weer regende. De hiele wereld is dunkt mij van slag. Winters bint er niet meer, ’t is of veuls te dreug of veuls te nat. En aj die geleerden geleuven mugt, dan komp dat allemaol deur te veul CO2 of zulkswat, rokerij zeg maar. Of mient zie soms dat er vrogger gien rokerij was ? Wij staken eerder toch alles in de braand waor wij of mussen ? Erpelrangen, reit, verlopen eulie, plastieken puten, takkebossen, trekkerbanden, alles wat maar branden braandden wij op. Ik zeg je, tunterde oes Geert, terwiel de eerste vogels al weer begunden te zingen, sinds wij in Slien gien paosvuur meer hebt is die trammelant begunt. Oes mam zee’t vrogger al als wij met vuur speulen wollen: “Hej wal rek in de boks jongs ? Want aj met vuur speult hol ej’t niet dreug.” Nee, die olden wussen’t vrogger wal aorig goed hoe’t er hèèr gung in de wereld, miende oes Geert.
Vanweek hef’t gelukkig weer regend. Geert hef nei greszaod haald bij de meul. Dizze maol hef Janneke hum hölpen. ’t Zal mij nei doen of’t non ok beter anslat.
De musken bint er nog aal, maar ik zeg al tegen Geert, vraog Jan van Ap maar of die d’r niet een dag of wat met’t geweer bij zitten wil. Da’s toch ien van de jagers ? Die kan’t non jao mooi wachten non ‘e de boerderij verkoft hef en in dat kleine hoesien van Berend en Wilmtien Kamps komp te wonen.
Ik hoop maar dat’t niet al te veul regent, want Geert is er vanweek al’n maol wakker van worden. “Van de regen in de drup” heurde ik hum mompelen doe ‘e hen de wc scharrelde.
’t Is ok niet gauw goed bij oes kerels… Henderkien