Blad

Daor zint wal welken die een hekel hebt an de harfst, maar daor reken ik mijzölf niet bij. Ik vind’t wal mooi als de blaar an de bommen begunt te verkleuren. Want dan zint de goldreignetten in oeze hof ok weer riep en ik mag zo geern een appeltaart bakken. En wij lust aal dagen wal stamppot. En zundags gaot Geert en ik geern even met de auto hen de bos, en dan een ende lopen. Bij de Kibbelkoel of op de Klenk. Geert giet’t liefst even hen de Kibbelkoel. Daor is meer te zien mient ‘e. Ik vin de Klenckerbos mooier, met de stroom en de havezathe, en de mooie boerderij van Egbert Hoving. En ’t tolhoes. Geert wil daor wal wonen zeg ‘e altied als wij daor langs lopt. Nou, ik weet er niet van. ’t Liekt mij slim ienzaam. En dan woj ok jao niks meer gewaar van wat er in Slien gebeurt. Laot oes maar mooi midden in’t darp wonen.
Wij hebt nogal wat bommen rondum’t hoes. ’s Zommers hej d’r schaduw van en ’s harfst een bult wark. Geert haar verleden week aal’t blad op een paar grote bulten bij mekaar harkt. Dat was feest veur de kleinkinder. Die jongste van oes Alie juug er aal op’t fietsien in, slap van de lach. Oh, da’s tóch zun dunderstien. Opa Geert dee ok net of e’t grappig vun, maar ik vernam’t wal: hij lachde als een boer met koezenzeert, want doe de kinder vot waren, kun hie vanneis weer alles bij mekaar harken. En niks als aal tunteren hè. Ach, toe maar. Die kwaojong is non ienmaol slim drok. Smangs kreg ‘e d’r pillegies veur, daor wordt ‘e wat rustiger van, zeg oes Alie. Ik zeg al tegen Geert, misschien moet ej ok maar ies zun pillegien hebben als ‘e hier weer komp te speulen. Geert kan er niet zo best tegen. Ikke wal heur. Ik lach er um. Veur een maond, anderhalf leden hef ‘e Geert zien knienhok lös staon laoten. Ien van zien zwarte knienen is hum doe ontkommen. Ja, en krieg die maar ies weer. Het starft hier van de katten. Die is vast wal al opvreten. Zul’t niet ?
Maar non wol Geert vanmörgen met zien blad an’t mennen, in de kaor hen de plek waor als dat elk jaor kan, op de krusing van de heirweg met de broekveldstraot. De gemiente haal’t daor dan op. Maar even later kwam ‘e d’r al weer an. Het blad nog aal in de kaor. Hie haar de kop rood van argenis. “ Die plek is vot”, ruup ‘e. “Wij moet er met hen Zweel, verd…! Alles möt gruner, tot in de politiek an toe, maar als dat gruun broen wordt, dan kost je’t een rit hen Zweel en vief euro um er weer of te kommen”. Oh, oh, de mus stun hum zo schief. “En die verrekte westenwind ok altied”, gung ‘e deur, “wij kriegt het blad van de buren ok nog almaol op oes arf.”
Ik mus er wat um lachen. “Wees maar bliede daj niet in’t tolhoes op de Klenck woont”, zee ik. “Als’t dan westenwind is kriej al’t blad van de hiele Klenckerbos over je hen”.
Maar wij bint toch met oes blad richting Zweel gaon. Wij hebt alles lös op’t aanhangertien vleit, goed anstampen, dan kan er een hiele bult op, en doe in’t duuster veurzichtig er met het darp oet richting Hesselen. Goed en wal de jongs van Tiems veurbij zeg ik tegen Geert: En non’t gas er maar op. Bij de ofslag hen Benn’veld was’t karregien al leeg. Wij bint mooi deur’t westerveld weerum krummelt . Dat, aj non denkt, wat lig er een bult iekenblad under de barken an de Klenckerstraot, niet wieder vertellen heur, maar dan weej waor of dat van komp.

Nou, het beste maar weer en groeten van Henderkien.