Mijn Sleen

Jij doet toch iets in de journalistiek? Wil je dan geen column schrijven voor de website van Sleen? Toen die vraag mij werd gesteld door mijn overbuurvrouw moest ik wel even slikken. Columns schrijven is het probleem niet. Een column over Sleen is wel een probleem. Want wat weet ik nu over Sleen?

Tja, Sleen?! Het dorpje waar ik 22 jaar geleden geboren ben. In het huis waar ik nu nog steeds woon. Het dorp waar mijn vader geboren is. En mijn oma ook. Die woont trouwens nog steeds in haar vertrouwde Sleen. Maar ook mijn overgrootopa, die ik heb mogen kennen, heeft er nog gewoond. In het huisje met de blinden voor de ramen aan de Heirweg. Sommige Sleeners zullen mijn overgrootopa nog kennen als de klompenmaker. En klompen maken kon ‘ie. Ook ik moest er aan geloven. Als klein meisje werden er rode klompen aan mijn voetjes geschoven. En daar ging ik, door de klinkerstraten van het dorp.

Sleen, met zijn sporthal waar ik ooit nog aan gymnastiek deed. Later ging ik er handballen bij Exito. Het Armhoes, met de peuterspeelzaal. De eerste keer ging ik er huilend naar toe. De openbare basisschool waar ik heb leren lezen en schrijven. Ik maakte er vrienden en vriendinnen. En de bibliotheek, eerst nog aan de Brink, nu in een nieuw gebouw. Mama werkte er.

Sleen, het dorp waar ik al twee keer uit vertrokken ben. Naar de grote stad. Maar ook Sleen waar ik al twee keer weer ben teruggekeerd. Door zijn hoge kerktoren kon ik het dorp altijd terug vinden. Veilig naar het warme nest. Sleen, samen met zijn omgeving, een boerendorp. Ik blijf er liever zo ver mogelijk vandaan. Mijn broertje niet. Die gaat graag meeboeren.

Sleen, met zijn begraafplaats, waar familieleden hun laatste rustplaats hebben gevonden. Maar ook Sleen met zijn huisartsenpraktijk, waar onder andere dokter Grondsma vele baby’s ter wereld hielp. Ook ik had de eer om hem als eerste te bekijken. Mijn Slener leven, op het punt van beginnen.

Ja, Sleen! Nu weet ik het weer. Het dorpje waar ik geboren en getogen ben.

Ineke Kemper