Paosen
Als men zo zien oor te lusteren leg, dan bint er toch een bult mensen die niet gelukkig bint.Nee, niet dan? Gao maar ies nao in je iegen umgeving. Of krieg de buren maar ies’n aovond op visite. Wordt er nog wal waorens aans over proot als over ziektes, scheidings, dat alles zo duur is en over ’t weer ?
Ik moet eerlijk toegeven da’k er zölf ok dapper an metdoe heur. Mien Geert wes mij d’r wal ies op, en dan zin ik er een zettien op verdacht. En het rare is dat je’t dan ok votdaolijk opvalt als aanderen aal zo klaagt.
Van de aandere kaant, het zal je maar gebeuren daj op straot komt te staon, of daj bericht kriegt daj slim ziek bint of dat je naosten je ontvalt.
Wij hebt met mekaar veur een week of wat dokter Trompert met 700 man toegeliek oetzwaait bij Wielens, met kadoos en bloemen en loftrompetten. Maar ik zag vande week zien ex-vrouw in een glimp langs kommen. Klein, gries, onopvallend en zo te zien verdrietig. Aj daor dan weer goed over naodenkt, dan stop ej de loftrompet toch maar even weer under de jas. ’t Is almaol maar zo betrekkeliek wol’k maar zeggen. Oh, ik zeg er wieder niks over heur. Als’t um scheidings giet, moej altied het verhaal van twie kanten kennen. En die’t hardste schruuwt, hef vaak’t minste geliek.
Mien Geert lig op bedde. Verkollen. Wij bint vanweek hen’t paosvuur west. In Noord-Slien en op Diphoorn. In Erm hadden zie wal de mooiste bult, maar ’t was oes daor veuls te drok met volk oet Emmen. Geert haar zien daagse schoenen andaon, en dat is hum mal opbreuken. Bij Diphoorn stunden wij tot an de enkels in ’t water, ik haar gien gevuul meer in de voeten en Geert ok niet, maar die wol gien woord hebben, want hie kreeg al gauw een berenburgien in de haand drukt, en aj dan ienmaol middel maank die Diphoordigers staot, dan weej’t wal. Non lig ‘e op bedde met’n drup an de neus.
Ik blieft ‘t jammer vinden dat wij in Slien gien paosbult meer hebt. Dat kun toch nog aal mooi daor bij de haven? Wel zal er daor non last van hebben? Non ja, als’t zuud-oosten wind is, dan is’t wat vervelend veur de dierenartsenpraktiek. Maar dat is’t um dis tied jao zowat nooit..
’t Hef trouwens ok nog nooit zo kold west met paosen. Een witte paosen, hej non wal ooit. Wel prat er dan nog over de opwarming van de aarde?
Jannie Alberts-Hofman is overleden. Zundag heurde ik heur een iegen gedicht veurdragen bij radio Drenthe, en de leste zin daorvan speult mij nog aal deur’t heufd, en gaf mij toch het echte paosgevuul: “ Met paosen is de bosschup groot: Het leven overwint de dood !”
Tot’n aander maol.
Groeten , Henderkien.