Snei

Geert en ik komt de leste tied wat minder vaak de deur oet dan aans. Wij bint beide bang um de bienen te breken en ’t is oes smangs ok gewoon te kold. Maar als wij oes er dan toch an waogt, dan geniet wij met volle teugen. Geert en ik holdt wal van de winter, veural als’t dan ok echt winter is zoals van’t jaor. Dan trekt wij oes dik an en dan loopt wij hen de iesbaan. Aj even weerum in de tied wilt, moej hen de iesbaan gaon. Ok al scheuvel ej zölf niet meer, dan nog koj weerum in de tied. In’t hokkien bij Theo en Tinus braandt de kachel, het rök er naor warme sukelaomelk, naor scheuvelveters, naor bezwiette lichamen, en naor de potkachel, en het röp bij mij altied een zee an heldere herinnerings op. Zo rök de winter en hef de winter ok altied al reuken. En ik denk dat dat ok altied zo zal blieven. Denk ej ok niet ? Met dizze kaole heur ej gien mèens over de opwarming van de wereld.

Wij scharrelt mooi kalm an deur de snei, Geert en ik. Wij hebt de kelder vol erpel en weck en de diepvries vol vleis, wel zal oes wat doen. En aw waorens hen moet, dan nimt wij daor roem de tied veur. Men möt zuch non ienmaol an de weersumstandigheden anpassen. De natuur is non even baos. Maar oh oh, wat valt er dan een bult mensen deur de mand. Wij bint almaol gek met de natuur, maar aw er in overleven moet, dan haakt wij massaal of. Dan kow an’t schelden op de gemiente, dat die de straoten niet gauw genog schoon hef, of op de bus die niet op tied komp, of zölfs a gils niet red. En dat de verse spersieboonties en de verse aardbeien zo schandalig duur bint, en aal zulks gedoedel.

Van de aandere kaant: Veur de jeugd mus er eigenlijk het hiele jaor deur ies wezen. Even vot bij de computer. Wat hebt die kinder een schik op de iesbaan. Ruzie kent ze dan niet en de ien kek nog gezonder oet dan de aander. Dat geldt trouwens ok veur de mieste volwassen mèensen die, net als wij deur de snei wandelt. Leve de winter, zul ik zeggen. Dat’t nog maar lang deurzetten mag.
 

Groeten van Henderkien.