Old papier

Slien hef een alleraordigste vörm van inburgeren, een cursus zu’k ’t niet willen numen, mar een ritueel is het wis. De ienige veurwaarde veur deelnaome an dit ritueel is daj kroost veur de basisschoel moet anlevern. Is dat het geval, dan muj met, dan woj twie maol per jaor oetneudigd old papier met te helpen inzameln. Mien allereerste keer was halverwege de jaoren negentig.

Under leiding van mien mentor Tonnie Warners mug ik plaots nimmen in de container op een vrachtwagen, de drempelloze deuren wagenwied lös. In uptempo deur Slien sjezen, met ‘n achterneerse blik. Tonnie legde mij de ins en outs van Slien oet en vaoderlijk waorschouwde hie veur gemiene bochten en verwachte remacties, hie wus ja persies de grote papierbulten.
De achterkaant van de auto wuur in de smiesterd holden deur stoer metfietsende vaders. Aaltied vaders. Muggen de vrouwlu niet of wollen ze niet? In het anderhalve decennium dat ik met doen mug had ik vaak ’t gevuul an wat illegaals met te warken: de helft van ’t mèensdom boetensluten van deelnaome an ’n inwijdingsritueel, dat was op de raand van fetsoen. In ien van mien lèeste jaoren wuur ’t discriminerende procédé deurbreuken umreden dat ’n vrommes met deed. Gelukkig mar. Niet geern leverde ik mien andiel an polletiek incorrecte doelen. De SGP, moskeeën, dartclubs, Vrouwlu van non, het Urker mannenkoor, brrr.
Hard warken was ‘t: papieren duzen stapeln (bij anholdende nattigheid en as de papierveurraod de veurige aovend an de straot zet was deur een enkele stiekelkont haj smangs de sensatie je grage tengels in een duus verteerde luiers te steken), intied de helft van de Sliener kassenakken groeten terwijl ze van je vort fietsten, de straotnamen in je opnimmen, je balans bewaren, en dat almaol in een moordend tempo.
Wij woonden destieds an de Veldakkers. De tiekenaar van dat straotenplan möt leden hebben an allerduvelste waanideeën of was ien die in zien vrije tied cartoons van labyrinten ontwuurp. Besjoggemer kronkels, niet allèn in het straotenplan, mar ok in de verholding even/oneven nummers, heb ik nargens aans metmaakt. Later leerde ik dat postbezörgers speciale toeslagen kregen as de Veldakkers in heur tassen zat. Een veurdiel was in elk geval daj de mèensen um je toe leerde kennen deurdaj vanwege dagelijks verkeerd bezörgde post een schier inzicht kregen in financiële malversaties, vrömde liefdesrelaties, bestelgedrag bij verzendhoezen in Hulst, morbide hobby’s, tiedschriften waorvan ik het bestaon niet duurde dreumen, enz.
Godzijdank wuur je halverwege de rit een pauze gund, koffie drinken bij een medevader. Miesttied zat der een schuldbewuste vrouw klaor die heur inactiviteit compenseerde met extra lekkere koffie. Heerlijk. Koek, een stark verhaal, dörpsneis. Der was altied een collega met tiedsdruk. Wieder mar weer. In de container klimmen wuur aal muilijker, je mus ja, op je kwievieve, de barg op. De hiele bult plattrappen, een verdwaalde ansicht of een testamentconcept lezen, tussen de bedrieven deur hoeswarkschriften naokieken, overliedens- en geboortenberichten bijholden, never a dull moment.
 

Klaas van der Meulen