Vakantiegangers

Vroeger hadden we konijnen. In een hok dat door mijn vader was getimmerd. Als het zomer was mochten ze op het grasveld in een ren. Daar konden ze lekker gras eten zoveel ze maar wilden. In het hok kregen ze konijnenvoer, dat wij in de berm langs de weg naar Diphoorn voor ze plukten. Af en toe kregen ze een stukje oud brood. Begin december gingen ze voor een paar gulden weg en in het voorjaar kwamen er weer nieuwe. Zo ging dat.

In het bos waar ik woon zijn ook konijnen. Zwarte, grijze, bonte, kleine en grote. Wilde konijnen en verwilderde konijnen. Ze zijn niet bang voor mensen. Sommigen eten een stukje oud brood uit je hand en er is er één bij die je kunt aaien. Op het grasveld eten ze gras zoveel ze willen en ze worden niet in hun bewegingsvrijheid beperkt door een ren. Vaak hoppen er wel 5 of 6 tegelijk op het grasveld rond en komen de makste een stukje oud brood halen. Of een konijnenkoekje, want daar zijn ze ook gek op. Natuurlijk krijgen ze dat extraatje met mate, want konijnen moeten vooral gras en plantjes eten.

Maar de laatste weken zien we de konijnen minder vaak op ons grasveldje. En voor een stukje oud brood of een koekje lijken ze opeens hun neus op te halen. Ze zullen toch niet ziek zijn?

Nee dat zijn ze niet. Vakantiegangers die bij ons in de buurt in een bungalow verblijven hebben de konijnen ook ontdekt. Daar kwam ik een paar dagen geleden achter. Om een uur of zeven rij ik op het pad naar mijn huis en zie plotseling twee bekende konijnen bij de vakantiebungalow vandaan komen en het pad oversteken. De één met een stokbroodje brie in z’n bek en de ander met een croissantje met roomboter en aardbeienjam. Daarachter een kind met een ijsje in een vooruitgestoken hand, alsof het wil zeggen dat de konijnen hun toetje hebben vergeten. En daarachter een moeder met een fototoestel.

Ik geef toe dat het gebodene bij die vakantiebungalow van een heel andere orde is dan konijnenvoer, oud brood of eenvoudige konijnenkoekjes. Maar ik vraag me wel af hoe het na de vakantie met de gezondheid van onze konijnen gesteld zal zijn. Vakantiegangers zitten daar niet zo mee. Die kijken over het algemeen niet verder dan de foto’s.

Harm Jan Geugies.