Dikke stien

Hej hum ok al zien liggen ? Die dikke stien op de krusing van de Bannerschultestraot met de Heirweg en de Schultestraot ? Vanof de meul jaag ej er op de kop tegenan aj niet oetkiekt. Ik denk niet dat die stien daor wat um gef, want ’t is een gruwelijk dik biest. Hie lag in de bodem van de Kroedhaarst,
achter ’t waterpompstation. Verleden jaor hef Bolderdiek zien ploeg er op stukkend jaagd en non lig e bij oes midden in Slien. Stienen komt mettertied an
de oppervlakte, wus Geert mij te vertellen. Zie gruit umhoog. Hoe kan’t hè ? Wetholder Geert Roeles hef hum met water deupt, samen met de baos van de
waterleiding. Zeker als startsein veur de anleg van al die neie waterleidingbuizen in Slien. Wij waren ’t water lest ok een mörgen kwiet. Geert hef zuch olderwets wascherd under de regenwaterpomp en ik was er te laat op verdacht. Non hew broene theedoeken in plaots van witten.
Zie zegt dat die dikke stien oet Finland komp. Hie is hier met de ieskap hen scheuven tiedens de iestied.
Maar ik kan hum niet meer zien als stien. Veur mij is’t een grote, vrundelijke kop van stien die wat weemoedig hen’t oosten kek. Er zit oogies in en er zit
dudelijk een snoet an. En aj dat er ienmaol in zien hebt kuj er nooit meer aans naor kieken.
Gelukkig is’t wal een hiele vrundelijke kop. Ik heb’t er een beetien met te doen. Die stumper is hiel vrogger in die ieselijke kaole vanoet zien geboortelaand deur de ieskap hier methen sleurd, en hef hier doezenden jaoren under de grond legen in’t stikke duuster. En non kan e eindelijk ies weer um zuch hen kieken. Hie wet vast niet wat e zöt. De wereld zöt er hiel aans oet dan in de tied dat e hier veur’t eerst kommen is en under’t zaand steuven is.
Maar hie hef zuch er dunkt mij wal in berust. Hie kek allen wal vol verlangen hen’t oosten, richting Finland zeg maar. Zul zien volk daor nog hoezen ? Wat
zul er in hum umgaon ?
Ik wol dat e proten kun. Als ik nog meer fantasie haar dan luut ik hum vertellen van alles wat e al metmaakt haar in zien bestaon.
Non knik ik allen maar net zo vrundelijk naor hum als hie naor mij kek. Geert verklaort mij veur gek. Die zöt er aans niks in als een dikke stien. Klaor.
Aj vanof de meul komt kuj’t mooi zien.
Ik loop nog wal te prakkezeren over een mooie naam veur dizze grote, vrundelijke reus oet Skandinavië. Bettus vin ik wal wat. Of Derk.
“Dag Derk”, zeg ik dan, en dan glimlacht e mij toe alsof e zeg: Maak dei maar nargens dik um heur wicht. Het komp almaol wal goed. Of’t nou regent of sneit
of störmt of dundert, Derk holdt de moed er in. Gien figuur zo standvastig in Slien , als Derk, de dikke stien!

Met de groeten van Henderkien.