Hardlopen

Opzij, opzij, opzij. We hebben ongelofelijke haast.
Veel mensen houden van wandelen. Sommige van snelwandelen, en weer anderen van nog sneller wandelen, ja zelfs van hardlopen.
De extremen onder ons doen dat dan gedurende langere tijd en soms zelfs met hindernissen. Ik behoor daar niet toe. Ik heb ook nooit tot het gilde van de gewone hardlopers behoord. Ik beriep mij altijd op een op jeugdige leeftijd opgelopen voetbal knie blessure, maar ook tijdens mijn buitengewoon wisselend succesvolle voetbalcarrière, met 5 jaar 1e zondagelftal van Knickerbockers voor mijn blessure, zat periodiek hardlopen niet in mijn systeem.
Ik word altijd een beetje lacherig als ik weer een te bloot iemand met een te wijd kort broekje op een veel te groot polshorloge zie staren, terwijl hij zijn hartslag en ademhaling weer terug moet brengen tot onder het NAP, na een stuk hardlopen.
Dat kan toch niet gezond zijn denk ik dan.
Ik ben daarin beïnvloed door mijn zoon. Die is principieel van zijn achtste levensjaar tegen hardlopen. Daar ga je van zweten, stinken, je wordt er moe van, krijg er zere gewrichten van, en dorst. Dat kan toch nooit de bedoeling zijn geweest aldus zijn theorieën die altijd bevestigd werden door zijn goede vriend Felix.
Beiden hebben 5 jaar middelbare school doorlopen zonder dat hun gymnastiekshirt 1 keer in de was hoefde. Hoe ze dat versierden weet ik nog niet maar het is zo. De laatste keer dat een van beiden hard gelopen heeft, was naar de bushalte toen lijn 21 naar Emmen centrum gemist dreigde te worden.
Als er weer iemand thuis komt na een rondje hardlopen, zeggen zij altijd dat die persoon beter thuis had kunnen blijven en in de gebruikte tijd iets nuttigs had kunnen doen. Ik deel deze mening niet helemaal. Maar denk wel eens wat zo in de eerste week september.
Terwijl ik ontspannen de honden uitlaat in de buurt van de Jongbloedsvaart zie ik plotseling allerlei touwen, netten en overspanningen hangen over de vaart, daar opgehangen door vetvrije jongeren en ouderen van Tomme Tomme Survival Zuid Oost Drenthe. De bedoeling is dat je naast te lang hardlopen ook nog eens wat hindernissen bij neemt. Extremer dan gewoon hardlopen dus.
En dan denk ik dus wat. Als ik naar de andere kant van de vaart wil loop ik wel even om. Ik ben namelijk helemaal niet van plan om allerlei halsbrekende toeren uit te halen teneinde sneller naar de overkant te komen, daarbij is deze kant net zo mooi als de andere kant, zoniet mooier.
Maar, respect heb ik wel voor de bevlogen jeugd die tijdens de een of de andere ontgroeningweek het survival parcours moest afleggen.
In een lekker herfstzonnetje lagen zij, spinnend in de gespannen netten boven het beslist niet zo heldere water, met een biertje na te bruinen, en overdachten zij hun zomerzonden.
En ze zweetten ook, maar dit keer zou mijn zoon het niet erg gevonden hebben.

Paul Aaldering