Voetbalveld

Ik weet niet hoet je’t giet vrouwlu, maar ik zal bliede wezen as die voetballerij op televisie dolkies veurbij is. As’t voetballen is, krieg ik Geert nargens met hen. En hie kan met aander kèerels dunkt mij ok host nargens aans over proten. Oh, ik kan er niks an doen, maar ik heb een hekel an voetballen. En al hielmaol an dat gedoedel veurof en nao een wedstried op televisie.

Maar kös kwamen Geert en ik toch nog ies even weer tot een gesprek waor’t er weer wat dieper deur gung. Wij kuierden zundagmörgen over’t tegelpad tussen het voetbalveld en de manege, richting’t knaol, en Geert vertelde over de hoezen die zie bouwen wilt op’t manegeterrein. “ Dan kriew nog meer Slieners”, zee e. En hie keek zo zwart. “En wat zul dat? “vruug ik. ”Dan komt er misschien weer wat meer kinder op de schoelen, en dat is toch mooi? De winkels kriegt nog meer umzet en daor is ok niks op tegen en de verienigings kriegt meer leden, almaol veurdielen dunkt mij. ”Hie miende dat ‘t nog wal twintig jaor anholden kun veurdat ’t zo wied was. ”Misschien waren wij er dan walal niet meer”, somberde Geert. Ach, um dis tied van’t jaor, as’t blad an de bommen komp, is Geert altied een dag of wat oet ödder.

Er klunken geluden van opgewunden voetballers vanof de velden. “As ik doodgao moej mien as over’t voetbalveld oetstreien!” ruup e zo-in-iens. Ik schruk er van. “Of mien ej dat ’t ende er gauw is?” vruug ik. Hie zeg: “Ach nee, maar ’t is goed daj zulks ies oetspreekt, dan weej waor aj an toe bint as’t ies wál zo wied is…."
Ha bah. Het idee allèn al. Dan héj al zun verdriet en dan moej zien as ok nog oetstreien over dat gallige voetbalveld.

“In’t knaol kan toch ok wal?” opperde ik veurzichtig. “IJ mucht toch ok zo geern hen vissen gaon?”
Maar Geert was hiel stellig: Nee, het mus gebeuren over’t voetbalveld, en daor was de kous met of. Wij lupen een schoffie zwiegend wieder.

Nou, ik zegge: “Ik wil geern achter de kerk begraven worden, in gewijde Sliener grond. Dat vin ik een mooi idee.”
“Dan moej anmaken, mosterde Geert, want de begraafplaos is zowat vol, hielmaol as al dat neie volk er ok nog bij komp. En as er oetbreid wordt, weej wal waor aj dan komt te liggen?
Ik zee: Nou? Waordat dan mien ij?

“Op’t aole voetbalveld” zee e. “Zun beetien under de cornervlag”. Doe begunde te gniezen. Daor zag e kennelijk de humor van in.
Hie greep mij vast en smokde mij. Zomaar, liek veur de raap. “Maar ik hoop dat dat nog hiel lang duurt heur mien wicht” zee e lachend.
Doe hew een zettien haand in haand lopen, elk met zien eigen gedachten…… En de liester zung zo mooi...

Henderkien