Bad Sleen

Onlangs verbleven mijn man en ik een weekend in de Duitse Eiffel. Via vakantieveiling puntnl. Voordat ik het wist zat ik eraan vast. Het hotel zag er leuk uit maar ik had niet gezien dat het in een Bad stond. En een Duits Bad staat garant voor bloemkool met een sausje, strak aangelegde parkjes en steriele kuuroorden. Seniorenpret dus. Zo ook in Bad Bertrich.

Bad Bertrich sloeg alles: bedieningsbelletjes op de terrastafels, gewone en seniorenprijzen, alles suiker- en zoutarm, stoffige etalages, veel droogbloemen, heel veel bankjes, een zwanenmeertje, een levenstuin en natuurlijk een thermaal bad. Het water daarvan kwam uit een bron die wij niet konden vinden, maar mijn spierpijn – best nog steil die Eiffelbergen – leek er wel een stuk minder van te worden.

De veertigers – ook te hoog geboden op vakantieveiling denk ik – liepen er net zo verdwaasd rond als wij, maar de vijfenzeventigplussers hadden het er prima naar de zin. Toen dacht ik, zou dat nou ook niet wat voor Sleen zijn?

Ja, laten we eerlijk zijn. Met de verhipping van ons dorp wil het niet echt lukken en het doodnormale trainingspaktoerisme gaat ook aan Sleen voorbij. Wat nou als we ons eens zouden richten op de vijfenzeventigplusmarkt? Dat is een heel toekomstbestendig plan.

Van de leegstaande winkelpanden, de appartementen erboven en van het MFC maken we vakantiestudio's voor senioren. Samen met de fysiotherapie, de yoga, de wandelstokwalkingclub, onze sleense pedicures en ontharingsspecialisten en de Dio stellen we een wellness- en vitaliteitsprogramma samen. Icare zal op afroep beschikbaar zijn, Reinders Mode kan gewoon weer open, de Slener bazaar kan het licht de hele dag laten branden, schilder De Vries zal weer bekijks krijgen van z'n etalage en het duofietsen maken we commercieel. En genoeg zang- en acteertalent in ons dorp om wekelijks een revue uit te voeren in De Deel. Een museum hebben we dan ook nodig. Ik stel voor dat we van al die oude troep op de rommelmarkten tijdkamers gaan maken in een generatiemuseum. Gebouwelijk lijkt Ons Centrum of de Nackbar me daarvoor wel geschikt. Met als voordeel van de Nackbar dat je vanaf de veranda uitkijkt op het brinkje met de klok waar we dan meteen de spirituele tijdstuin van kunnen maken.

Hebben we alleen nog een usp nodig, een unique selling point, net als die bron in Bad Bertrich. Ik zeg: de pomp op de brink. Daar komt toch nog water uit? En mochten er dan toch nog verloren veertigers komen om te wandelen, dan laten we ze eerst de kerktoren beklimmen. Een benenbadje daarna met ons pompwater doet vast en zeker wonderen.

Marjolein Kleine