Kerkje

Na Sinterklaas beginnen bij ons de speculaties over wie van onze vrienden of familieleden dit jaar de primeur heeft van de eerste kerstkaart in onze brievenbus. Wij nomineerden deze keer mijn nicht, onze kennissen van ooit uit Rotterdam en onze dichterlijke vriend uit Emmen. De dichter won; wij genoten van zijn gedicht. Van mijn nicht weten we nu dat zij de hondjes kreeg na de scheiding (want: ook fijne dagen gewenst door Sjors en Sjimmie) en onze kennissen hebben door hun kaart wederom blijk gegeven van het feit dat zij nog in leven en samen zijn.

Ze belanden op een stapel bij ons, de kerstkaarten. In de mooiste fruitschaal van het huis, dat dan weer wel. Ik ben opgehouden met denken dat ik ze nog wel op ga hangen, want daar komt het toch nooit van. Als het meezit zet ik de kerstboom ook pas neer op 24 december. Weet je trouwens hoe blij zo'n boompje is als dat op de dag voor kerst om tien voor vijf nog uit een verlaten tuincentrum wordt meegenomen naar een warm huis?

Nee, de innerlijke vrede waarover met Kerst gezongen wordt en die dan van de gevels straalt, ervaar ik pas zo ergens eind januari, begin februari. Dan dient zich altijd een middag aan waarop ik een kaarsje aansteek, gluhwein maak, het jaar overdenk en eens wat kaarten schrijf. Ook schieten me spontaan lekkere recepten te binnen die ik dan ga maken om er samen met vrienden van te genieten.

Ik ben dus meer een Groundhogsday-type. Die dag kan je ook vieren. Hij valt komend jaar op twee februari. Dan komen de wilde marmotten uit hun holen. Als ze weer terugkeren blijft het nog zes weken winter. Zo niet, dan wordt het lente. En hoewel ze in principe niet voorkomen in ons land (het is ook een Amerikaanse feestdag), meen ik er vorig jaar toch één gezien te hebben bij het voormalige kerkje van oude Jan Koopman aan de Steeg. Dat zou toch wat zijn als dit historische plekje de woonplaats is van zo'n bijzonder dier. Ik hoop het er nog eens te zien, maar vrees het ergste: het gerucht gaat dat alles daar plat moet omdat de schuurtjes niet in ons keurige landschap passen. Dat zal het beestje niet overleven. Maar ach, laat ik hoopvol zijn.

Gelukkig Nieuwjaar en vrede op aarde!

Marjolein Kleine