Toch maar aan het internet
Afgelopen zondag naar mijn schoonvader geweest. De man is inmiddels over de tachtig. Op zijn verjaardag had hij van de kinderen en aanhang een tablet cadeau gekregen. De beste man is in juli jarig.
Een tablet, u weet wel zo’n plat computertje met veegscherm, is een prachtig hebbedingetje maar totaal nutteloos als je geen internet hebt. Je kunt dan hoogstens alleen laten zien hoe de camera werkt. Maar dat bracht dan toch wel weer een jongensachtig grijnsje op zijn gezicht. Maar ja, iedereen, inclusief de kleinkinderen vanaf 13 jaar willen dan de leermeester zijn. En dat maakt dat de grijns van Opa al heel snel verdwijnt. Want als de één het heeft over surfen over het internet, de ander over google, weer een ander over Facebook en nog een paar anderen over updates. Dan, dan is mijn schoonpapa al snel compleet in de war.
Maar goed uiteindelijk wordt er toch besloten dat er maar een totaalpakket aangeschaft dient te worden met “internet, tv en bellen”. Na rijp familieberaad wordt er besloten dat dochterlief, toevallig ook mijn innig geliefde, de packagedeal zal regelen. Nou is mijn echtgenote geen echte digibeet maar zeker ook geen internet-nerd pur sang. Dus wat is de beste leverancier van dit pakket.
Ondergetekende hield zich wijselijk op de neutrale vlakte. Want de neutrale vlakte is de meest zekere plek wanneer je tijdens een economische crisis een echtelijke crisis wilt vermijden. Voor dat je het weet hang je aan het figuurlijke touw onder de verwijtende woorden: “Ja en jij denkt dat je alles weet”. Nu is dat ook wel zo maar dat moet je natuurlijk niet al te hard roepen. Zeker niet naar je innig geliefde echtgenote. Maar goed, laat ik mij niet op zijpaden begeven. Het internet moest geregeld worden.
Zwagerlief in Den Haag moest om technisch advies worden gevraagd. Hij is een expert op dit gebied aangezien hij een opleiding heeft genoten aan de TH Twente. Na dit interprovinciaal overleg werd er dan toch een cruciale knoop door gehakt. Het moest dan toch maar het gerenommeerde bedrijf Ziggo worden. Het aardige van Ziggo is dat je bij een abonnement tevens een tablet cadeau krijgt. Dat zou dan wel weer leuk zijn voor Oma dachten wij want dan had zij er ook één gratis bij. Nee dus geen leuke gedachte. Oma is al helemaal wars van “dat neie gedoe”. “Nee heur” zegt zij ferm, “dan heb ik liever die keurting!” Zo’n korting op de abonnementsprijs krijg je dan voor een paar maanden. Is natuurlijk ook iets voor te zeggen maar Oma wordt dan niet voort gestoten in de vaart van het moderne internet. Maar ja men dient zich te berusten in het besluit van de oudere generaties.
Enfin, uiteindelijk komt er dan weken later de monteur van Ziggo en die wil tot grote ergernis het internet modem in de meterkast monteren. Om met Oma te spreken “ ’t was wel zo’n jong kereltie”. En dan wilde deze jongeling ook nog een kabeltje bovengronds aanleggen en een gat in de vloer boren. Nou dan ben je bij mijn schoonpapa en schoonmama werkelijk aan het verkeerde adres. Opa vindt het werkelijk geen gezicht zo’n kabeltje over de plinten en kom bij Oma niet aan met een voornemen om door haar nette vloer te boren. En om eerlijk te zijn ik vind dat “ze geliek hebt”. Dus dat jonge kereltie werd onverrichter zaken Ziggowaarts gestuurd. De tweede monteur is na enig telefonisch contact eindelijk geweest en heeft dan eindelijk de problemen heel eenvoudig opgelost. Er is geen kabeltje bovengronds of ondergronds getrokken.
Nu was ik zondag dus bij mijn schoonvader en vroeg hem of hij al had geoefend met zijn tablet. “Nou nee”, was het antwoord. Hij had ’t toch wel hiel arreg drok had met ’t deurwarken van al die kraant’n, blaaden en reclamefolderties die d’r nog laag’n. Ik snap het wel, het is me nog wel een hele sprong voor mensen die het paard vroeger nog op de stal hadden staan en de aanleg van de PTT telefoon hebben meegemaakt om de stap naar de tablet te maken. Maar toch, wat zou het mooi zijn om Opa en Oma nog op Facebook te laten meegenieten van wat kinderen en kleinkinderen mee maken. Of te skypen met de kleinkinderen uit Den Haag. Dan wordt de wereld weer wat kleiner en is ’t net of je dat kleine dorp weer terug hebt waar in je wist wat er gebeurde. En ja, ‘ie ziet dan ok de fotogies van de kleinkinder mit ’n groot glas bier in de knuust. Mar och da wis ie vroeger ok snel genog toen as elkien nog mit mekoar in ’t zelfde deurpie woonden.’
Martin F. Kramer