BBQ

Maar dat klopt eigenlijk niet, want het is barbecue met een c. Daar begint het gedoe van de barbecue al. En dan bedoel ik de sociale barbecue, die met je school, je koor, de buurt. Die waarbij culinair genot ondergeschikt is aan sociaal plezier. Die waar zo'n makkelijke skottelbraai staat en waar het vlees voorgegaard, flinterdun en standaard paprikapoederoranje van kleur is.

Kan nog steeds moeilijk zijn hoor. Want wat doe je als jouw vlees perfect gaar is en net op hetzelfde moment een hele leuke man een goed gesprek met je aanknoopt? Dan ga je niet aan zo'n speklap staan trekken, dat is geen gezicht. Je legt hem ook niet alvast op je bord. Alsof eten boven het gesprek zou gaan. Ik heb in zo'n situatie mijn speklap wel eens laten liggen, te vondeling gelegd. Zo'n niemandslap wordt het dan.

Ook heb ik wel eens om sociale redenen mijn vlees te snel van de barbecue gehaald. Er werd een rondleiding aangekondigd door het nieuwe huis, die ik niet wilde missen. Het kon net, dacht ik met die shaslick. Niet dus. Heftige voedselvergiftiging de volgende dag. Maar het was wel een heel mooi huis.

Op sociale barbecues gaan de complimenten altijd over de salades. Meestal hebben een paar mensen flink hun best gedaan om hun lekkerste recept te maken en dat waardeert iedereen altijd enorm. Dan denk ik: doorzetten die formule. Als iedereen dat nou eens zou doen, z'n lekkerste gerecht meenemen. Dan laten we dat vlees toch gewoon weg?

In Amerika heet dat de potluck. Juist, een pot geluk. Of voor ons Drenten wat minder opportunistisch vertaald: als je geluk hebt, schaft de pot iets wat je lust. Dan wordt je gerust gevraagd voor een feestje met daar achteraan de vraag of je het eten zelf mee wilt nemen. Mag je wel kiezen wat je maakt: vlees, vis, vegetarisch of een toetje. Ik vind het een superformule: je eet de lekkerste dingen, hebt er goede gesprekken over, het kost niets en de organisator heeft er weinig werk aan.

Als we het nou eens gaan oefenen met de buurt, het koor en de school. Dan doen we het straks gewoon voor onze verjaardag: “Ja leuk, kom maar langs. Ik maak taart, neem jij wat voor het avondeten mee?”

Marjolein Kleine