Eikels

In Sleen gebeurt nooit wat? Niemand die dat nog durft te beweren. Roparun, Op de vleugels van de wind, MuSlie popgala, lekenpredikanten op de preekstoel, de voetbalclub in rep en roer. En dan nu weer een nieuw initiatief: Sleen, kracht van eiken. Bedoeld om Sleen beter op de kaart te zetten en de positie van het noodlijdende MFC te versterken.

Stond Sleen dan niet goed op de kaart? Blijkbaar niet, want het moet beter. En moet de positie van het MFC versterkt worden? Ja, anders gaat de tent failliet. Dus werk aan de winkel. De schouders eronder.

Maar hoe gaan we deze twee doelstellingen, die als los zand aan elkaar hangen, dan verwezenlijken? Ik had het niet bedacht, maar de initiatiefnemers denken aan een kunstroute. Een route langs kunstwerken waarbij de eikenboom, waar Sleen er zo veel van heeft net als alle andere Drentse brinkdorpen, centraal staat. Op 6 locaties in Sleen worden straks kunstwerken geplaatst, die allemaal een relatie hebben met de eik: vier abstracte eiken, een eik in een vitrine en een grote eikel die een plek krijgt op de rotonde tussen Noord-Sleen en Sleen.

Leuk idee voor kunstenaars die hun kunstenaarsbestaan graag legitimeren. Maar stroomt de klandizie door deze kunstroute straks in groten getale naar het MFC? Ik denk het niet, want de gemiddelde kunstrouteloper legt niet vanzelfsprekend de relatie met het noodlijdende MFC en zal daar dus ook niet uit medelijden klant worden.

Wat overblijft, is de vraag of je Sleen met een aan de eik gerelateerde kunstroute beter op de kaart zet. En ook dát denk ik niet. Ik ben eerder bang voor een averechts effect. Bij de abstracte eiken en de eik in de vitrine zullen de mensen wellicht nog hun schouders ophalen. Zo van: leuk bedacht, kunst hè! Maar die eikel op de rotonde gaat een eigen leven leiden. Die gaat de fantasie prikkelen. Ik wil er niet op vooruit lopen hoor, maar ‘Sleen, dorp van eikels’ ligt voor het oprapen.

Harm Jan Geugies