Uitzending gemist
Ben een paar weken weg geweest. Zeven weken om precies te zijn. Naar Australië. Samen met Janet, mijn vrouw. Achttien jaar geleden waren we daar ook. Toen aan de oostkant: Sydney, Melbourne, Adelaide, Broken Hill, Alice Springs, Rockhampton en alles wat daar tussenin zit. Dit keer waren we aan de westkant. Campertje gehuurd in Darwin in het noorden en deels door de outback en verder langs de kust getoerd naar Cape Leeuwin in het uiterste zuidwesten: 8000 km. Gemiddeld 200 km per dag.
Leuke mensen ontmoet en veel gezien. Vooral ongerepte natuur. Kerst gevierd op een caravanpark in Mandurah met gezellige Australiërs, een paar Duitsers en veel wijn. En een week later en veel kilometers verderop oud en nieuw met z’n tweeën in de korte broek voor onze camper in Albany. Zonder wijn, maar met een mix van Strohrum, lemon en ijs. Alcohol is duur in Australië, net als sigaretten, maar met een paar liter meegebrachte Strohrum van 80% bleven we in die zeven weken toch redelijk binnen de begroting.
Australië is leuk en de Australiërs zijn vriendelijk en behulpzaam. Het tempo ligt er lager dan hier en de mensen zijn veel relaxter. Zal met het weer te maken hebben, want ’s zomers kan de temperatuur in het binnenland oplopen tot rond de vijftig graden. In Tom Price was het 47 graden en hoewel we dat achttien jaar geleden in Alice Springs ook hadden meegemaakt, waren we toch even vergeten hoe warm heet eigenlijk is.
Maar je went er ook aan. Net als aan de Aboriginals, die als stadsnomaden de straten van Darwin bevolken. De meeste van hen op blote voeten en vaak onder invloed. ‘Die mensen willen niet anders’, vertelde een leraar mij. ‘Naast een uitkering van de staat, krijgen ze gratis gezondheidszorg en gratis huisvesting. Maar ondanks dat kiezen sommigen toch voor een zwervend bestaan, in tegenstelling tot veel Aboriginals die gewoon een baan hebben en zijn geïntegreerd in de Australische samenleving.’
In Halls Creek ging ik op een zaterdagavond af op het geluid van popmuziek en kwam terecht in een soort discotheek waar livemuziek werd gespeeld. Er waren alleen Aboriginals. Die mensen werken daar in de mijnen. Het was eigenlijk meer een session. Ik was de enige blanke daar, dus hoezo integratie, maar ik kreeg een geweldig applaus nadat ik ook een paar nummers had gedrumd en hoorde er meteen helemaal bij. Geweldige mensen waar je gezellig een biertje mee kunt drinken. Enthousiast en belangstellend. ‘Tell us about Holland’.
Inmiddels ben ik anderhalve week terug. Behalve dat het hier koud is, is er niet veel veranderd. De badmintonclub bestaat nog en na afloop in de kantine gaat het over ‘Boer zoekt vrouw’ en ‘Divorce’. Ik ken het niet en ben niet op de hoogte van de laatste hilarische stuiptrekkingen. Ik kan er dus niet over meepraten, maar zo te horen heb ík in die zeven weken wel erg veel gemist!
Harm Jan Geugies