Foetsie

Ik vond de timing perfect. Eind januari, precies op de dagen waarop ik mijn lang uitgestelde btw-aangifte moest doen, begon de sloop van het boerderijtje naast dat van ons.  De voorbereiding voor de aangifte is altijd een bak saai werk, maar het uitzicht op de sloperij maakte het dit keer enerverend.

Een grote kraan nam een eerste forse hap uit het dak. Ik wilde de volgende niet missen, maar was een factuur kwijt. Toen ik weer opkeek, was het al gebeurd. Iedere volgende grote hap gaf meer zicht op lucht en gras. Twee dagen duurde het maar, toen was er geen boerderijtje meer. Ik schat zo'n honderd jaar lief en leed gevangen in hout, riet en stenen, gesloopt en afgevoerd. Dat was toch even slikken.

Binnenkort gaan wijzelf de deel verbouwen. Ik verheug me op de nieuwe functionaliteit ervan, maar ben al dagen in mineur vanwege dat ene oude muurtje dat eruit zal gaan. Gelukkig hebben we het stookhok nog. Met gaten in het dak en het mooiste spinrag achter de ramen. De gasten op het toekomstige terras bij de nieuwe buren zullen er meewarig hun hoofd over schudden of dromerig fantaseren over andere tijden.

Marjolein Kleine