't Waterschap
“Moew ok nog hen stemmen, ankommen wonsdag?”, vruug Geert körtsdaags, met de enveloppen in de haand waor de stempassen inzaten. Ik zegge: “Tuurlijk. Waor is ’t ok al weer veur?” “Provinciale staoten en ’t waterschap”, wus Geert. Hie zeg: “Maar ik ken er dunkt mij gien iene van, van dat waterschap. ‘k Heb er ok nog gien namenliest of zulkswat van zien. En wat zul dat dan as wij op de ien of de aander stemt? Wat möt er hier rondum Slien dan aans as ’t over waterschapszaken giet?” Daor kun ik hum zo ok gien antwoord op geven. Wij hebt hier nooit last van ’t water. Ja, hoogoet nao ’n hiele dikke dunderbui, midden in ’t darp, of as de waterleiding waorens sprungen is. Maar daor kunt die waterschapslu ok niks an veraandern.
Geert vun dat ’t eerste stuk van ’t knaol wal ies wat oetdiept worden mug, en hielemaol dat allereerste stuk bij de haven, waor ooit zun “prachtige“ visplek veur invaliden maakt is. De eerste tien meter water lig vol rötzooi en aj daor met een warphengel overhen gooit, hangt je ‘t snoer in de boomtakken. Nee, dat was een geweldige investering toendertied. Er wordt zo vaak gebruuk van maakt dat de straotklinkers er al oetsleten bint. (Zie bint steulen). Zo tunterde Geert nog wat deur, want hie vun ’t ok een schande dat de knaoldiek zo dichtgruit met barken en aander kribbels. Maar dat röp e al jaoren.
Maar Ik zegge: “Geert mien jong, daor hef ’t waterschap niks met oet te staon, want dat eerste stuk knaol is van de gemiente en gemienteraodsverkiezings hew net had”. “Ach”, miende Geert, “wat kan mij ’t ok schelen. Aw de voeten maor dreug holdt. En as wij in Slien last kriegt van ’t water, dan is het grootste diel van Nederland wal al lang verzeupen. Dat, waor maakt wij oes naar um”. En of ik ok wus waor het papier bleven was waor die kandidaten veur de waterschapsverkiezings van Vechtstromen op stunden. Ik zegge: ij zult hum zölf wal waorens henlegd hebben. Ik kan mij niet herinnern da’k ’m in handen had heb.
Even later zat e op de kop in de krantenbak. En het tiedschriftenrek wuur umkipt, de brievenstander wuur naopleuzen en hie wuur aal franteriger. ’t Hiele hoes lag vol kraanten, folders en aandere lösse papieren. Hie kun’t maar niet vinden.Wij kregen er host ruzie over. Ik ruumde ok altied alles veuls te gauw op. “Het zit vast bij ’t old papier.” miende e. Doe was ik er zat van. Ik heb alle duzen old papier op de kop gooit in de garage, en wij bint met zien beide anderhalf uur op de knieën an ’t zuken wèst. De hiele garage lag bezeit met old papier. Net op dat moment stak buurman Jan de kop um de deur. “Wat hej toch um hands met je beide”, lachde e. “Bi’j wat kwiet?” “Ja, de kandidaotenliest veur de waterschapsverkiezings”, zee ik, want Geert kun van helligheid host niet praoten.
“Dan kuj nog lang deurzuken”, lachde Jan. “Want die bint er dit jaor niet veur oes waterschap. Die hew twie jaor leden al had toen Velt en Vecht fuseerd is met Regge en Dinkel. IJ moet nog even geduld hebben tot 2019."
Ik bin er oetlopen. Buurman Jan hef Geert hölpen met alles weer in te pakken.
De stemming was wal ies beter west!
Groeten, Henderkien