Flutwinter

Het zal bij verscheiden mèensen wal net zo gaon as bij Geert en ik: wij blieft met beddegoed an’t heuien van winter. Dán is’t ies even weer kaold en möt de twiede deken er bij over, dan is’t weer te warm en möt e weer of. Dan stiet’t raampie lös, dan möt e weer dicht umdat’t zo hard weit en de luxaflex dan aal zo kleppert veur’t glas.

Maar non de eerste merels ’s mörgens al weer fluit, begunt mien Geert toch ok wat lentekriebels te kriegen. Die wil eigenlijk wal al weer in de tuun. Maarja, het is overal nog veuls te nat. En mien Geert kan daor slecht tegen. Dan wordt e franterig, körtof, lusteloos, en gao zo maar deur. En da’s op zuch al slim genog, maar hie reageert dat miestal op mij of. Non doe ik er niet zo veul op, dan hej der het minste last van. Maar toch, as e dan ies een maol wál goed te pas is, dan döt mij dat wal arg goed. Met het weer giet dat eigenlijk net zo.

Het is non ienmaol niet aans. Regen, wind, grieze wolken, het heurt er bij. Niet over zeuren. Maar as’t dan ies even mooi helder vriezend weer is, dan knap ik daor wal geweldig van op. Dan hej ok overal meer zin an.

Kösaovonds zaten wij met een koppeltien zangers bij Tina in’t MFC, en doe kwam ter sprake dat dörpsbelangen Slien host niet meer an bestuursleden kommen kan. En dat het Zudenveld op veul plekken niet meer leeft. En hoe of dat toch wal kun. Mien Geert wol daor wal een analyse op löslaoten. Hie haar op dat moment ok al veer berenburgies op, en dan giet e der vaak wat dieper deur.

“Dat komp almaol deur’t weer”, ruup e stellig. En hie wol dat ok wal even toelichten: “Aw maar ies weer een mooi dik winter hadden. Zo iene daw weer een paar week achter mekaar hen scheuvelen kunt op oes eigen iesbaan. Of zun winter met dikke sneidunen en strenge vörst. Daw weer een dag of wat insneid raakt met mekaar, net as in 1979. Daw mekaar er weer oetspitten moet. En dat er gien anvoer is in de winkels en wij mekaar veuroet helpen moet. Of dat’t weer een maol flink störmt zoas op 13 november 1972. Of een dik laog iezel, zoas in 1986. Dát zörgt veur saamheurigheid. Maar met die flutwinters van tegenwoordig hej mekaar niet meer neudig.  Dan redt elk zuchzölf. En waorum zuj je dan drok maken over dörpsbelangen?”

Doe wij een uur- en nog ies drie berenburgies later op hoes an scharrelden, vreur het een beetie. Maar wal zo hard, dat de straotklinkers tegenover de bank spekglad waren. Geert glee oet en vuul met een doffe bons op zien zied. Hie vluukte even zo hard, dat achter twie ramen van De Goornhoek ’t locht op gung.“Die verrekte straot lig er jao ok zo schuun in! Dáor mus darpsbelangen ies wat an doen!” ruup e doe e met muite weer in de bienen kwam. Ik zeg: ”Nou, wat let je. Zie zuukt nog bestuursleden.” Daor zee e niks op. Wij hebt die nacht slaopen as blokken. Dat kwam ok vast umdat’t boeten lekker vreur …

Henderkien