Helden

De Stichting Kracht van Eiken is ermee gestopt. De bedoeling was om Sleen te verfraaien met een aantal kunstwerken, die onderling zouden worden verbonden met een wandelroute. Aan de route zouden zitbankjes worden geplaatst om de talrijke kunstroutelopers de mogelijkheid te bieden om even uit te rusten en alle indrukken te verwerken tijdens het nuttigen van de meegebrachte broodjes. De makers van de kunstwerken zouden zich laten inspireren door de eikenboom. Maar, dit alles gaat dus niet door.

Ik heb al eerder in een column aangegeven dat ik niet zo kapot was van het idee om Sleen middels de eikenboom op de kaart te zetten. 'Sleen, dorp van eikels', schreef ik toen. Niet dat de bedenkers zich daar ook maar iets van hebben aangetrokken hoor. Adri A.C de Fluiter, één van de bedenkers, kunstenaar en bestuurslid van de stichting, schreef in een reactie op die column:

'Wat hem pas echt dwars zit is, dat hij net als alle inwoners van Sleen een eikel zal worden genoemd. Oei, dat is pas pijnlijk. Je ziet de koppen in kranten, kunstbladen en alle sociale media al: Eikels van Sleen trekken internationale  aandacht. Of: Eikels van Sleen zetten Sleen op de wereldkaart. Bah…dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Ik herinner me nog dat ik op school leerde dat Geuzen een scheldnaam was.  Lang geleden. De kans zit erin dat  later het gezegde rondgaat: ‘Die Eikels van Sleen die deden het toch maar!'

Gelukkig gaan we zo dus niet de geschiedenis in. Het struikelblok is geld, of eigenlijk het gebrek aan geld. 'We concluderen dat het helaas niet lukt onze ambities te realiseren. Daarom hebben we besloten het project te stoppen en de stichting te ontbinden', aldus het citaat op SleenWeb.

De werkgroep Eikelpiercing laat in een reactie hierop weten ook te stoppen met zijn activiteiten. De werkgroep had het plan opgevat om de grote kunsteikel, die zou verschijnen op de rotonde tussen Sleen en Noord-Sleen, op te leuken met een fraaie piercing in de vorm van een paardenbit met teugels. Een meer abstracte benadering. De werkgroep laat weten zijn bestaansrecht te hebben verloren met het ter ziele gaan van het kunstproject. Geen eikel met piercing dus. En dat is ook wel weer jammer, want het was zeker een opzienbarende eikel geworden. We zouden alle journaals hebben gehaald en de wereld over zijn gegaan. We zouden zijn gekend als de beteugelaars van de Grote Eikel. Geschiedenis zouden we hebben geschreven. Geen eikels, maar helden zouden we zijn!

Harm Jan Geugies