Luilekkerland voor Karel

Smekende ogen zijn normaal gesproken niet te weerstaan … maar het moet! Ook al vinden we het nog zo moeilijk. Meestal is hij heel vrolijk en blij maar vandaag even niet. Hij krijgt een beetje hoop als hij naar ons kijkt, vooral rond etenstijd . Als hij doorkrijgt dat er voor hem echt geen extra eten inzit druipt hij maar weer af naar zijn mand. Onze Karel heeft een (klein) probleem waar nog geen programma voor is verzonnen:

Obese voor honden.

Het is toch best een hele grote hond, onze bruine grizzly beer.
En hij is echt heel lief en kan echt heel aandoenlijk kijken als hij wat wil.
En hij kan nog veel liever kijken als hij wat heeft gekregen ... maar dat doen we eigenlijk helemaal niet zo vaak.

Karel zijn probleem zit er meer in dat we op luilekkerland wonen, in zijn ogen dan. Elke ochtend en avond verse melk ter beschikking, mocht hij daar net te laat voor zijn dan kan hij nog bij de kattenbrokjes ... mocht het daar op zijn dan kan hij nog naar de kalfjes, die hebben geen last van obese en mogen dus onbeperkt brokjes eten.. en als dat ook allemaal niet meer lukt, dan is er bij de pinken wellicht nog wat lekkers te halen. U leest het goed: het leven van een obese-aanleg-hebbende-lieve-lobbes-labrador is niet eenvoudig qua zoete verleidingen op de boerderij.

Omdat labradors overal eten in zien kwam er toch een moment dat we in moesten grijpen. De diergeneeskundige universiteit van Utrecht zocht nog proefhonden die te dik waren. Onze dochter kwam het gelukkig tegen op internet ... Yes! Toch een obese programma voor honden!

Nu draagt onze Karel dus sinds 3 weken een heuse activity tracker. In normaal Drents een soort van stappenteller. Niet gelijk aan de stappen van een mens, want als ik er 10.000 heb gedaan heeft hij er nog maar 4.000 gedaan. Zal vast komen omdat hij 4 poten heeft en ik maar 2 benen. Maar in ieder geval moet hij nu dus per dag minimaal 4000 stappen lopen. Dat is voor een te dikke labrador die liever in zijn mand bij de kachel ligt, wachtend tot het weer zomer wordt, best een hele zware opgave. Maar hij raakt al aardig gewend aan de extra dagelijkse loopjes.

Over 5 weken moeten we weer naar Utrecht om te wegen. Voor Karel te hopen dat het allemaal resultaat heeft gehad dat we de kattenvoerbakjes op zolder hebben gezet, de emmers melk wat hoger hebben staan en zijn voer afwegen. Dan kan hij gezond oud worden bij ons. Ik denk dat ik stiekem maar met hem mee doe. Wat goed is voor de hond is ook vast goed voor de baas.

Hartelijke groet,

Karin