Mantingerveld

Vaak als mijn hoofd overloopt van ideeën is een stevige wandeling de beste manier om weer wat terug op aarde te komen. Gisteren koos ik voor het Mantingerveld. Om te komen waar ik wilde starten moest ik een zandpad oprijden. Na een paar honderd meter werd het erg modderig. Terwijl ik een enorme poel ontweek, vroeg ik me af of ik niet beter terug kon gaan. Maar het was al te laat. Met een dreun sloeg de motor af en zat ik vast op een zandbank. Stevig terug op aarde.

Tot overmaat van ramp was mijn telefoon bijna leeg. Ik kon nog net mijn broer een berichtje sturen voordat hij op zwart ging: help! zit vast in de modder. Meteen had ik spijt van deze ongenuanceerde tekst. Ik besloot om maar te gaan lopen op zoek naar een boer om me los te trekken.

Het was een half uurtje naar een verharde weg met iets verder een lelijk huis. Het zag er allemaal nogal onvriendelijk uit met het bord 'de hond Bijt' en een touwtje gespannen voor de voordeur zonder bel. Maar er stond een trekker op de oprit, dus ik waagde het erop achterom te gaan. De deur stond open. Achter het keukenraam zat een boer voorover gebogen over zijn soep. Toen hij zag dat ik niet wegging, stuurde hij de hond naar buiten. Toen ook dat niet hielp, stond hij op en riep vanuit de gang naar me wat ik moest.

Nee heur, zei hij, daor heb ik gien aordigheid an um oe lös te trekk'n. Ie bint gewoon stom bezig west. Dat kon ik inderdaad alleen maar beamen. Toen vroeg hij: waor koj vandaon? Op zich was ik blij met de toenadering van zijn kant, maar ik twijfelde of ik de vraag zou interpreteren als optie 1: waar woon je, optie 2: waar ben je geweest of optie 3: waar ben je geboren. Optie drie leek mij de beste kans van slagen hebben. Dus ik antwoordde in mijn allerplatste Drents: ik kom uut Hollandscheveld. Waarop de boer zei: viefentwintig euro. Veur viefentwintig euro trek ik oe d'r uut. Ie bint heus niet de eerste die hier an komp lopen met die stommigheid.

Het aanbod viel me mee. Dat de afgang mij bespaard bleef dat mijn broer iets zou moeten regelen om mij uit deze situatie te redden, was me tenminste het dubbele waard. Ik moest er bij de boer nog wel op aandringen dat ik voor dat geld ook nog een telefoontje mocht plegen. Naar mijn broer natuurlijk.

De boer was inderdaad heel kundig in het lostrekken. En hij kon wisselen van vijftig euro. Ik ben achteraf alleen benieuwd of bij optie 1 (Sleen) of optie 2 (Lelystad) de prijs anders zou zijn geweest. Ik denk hoger.

Marjolein Kleine