Mijn lief
Het is donderdag, het wordt avond. Het is 23 april. De vergadering is twee weken uitgesteld. Niet vanwege mij, maar omdat er toch teveel bestuursleden niet aanwezig kunnen zijn. Kan ik me dus nog beter voorbereiden. Voorbereiden op mijn afscheid. Afscheid van SleenWeb. En van www.sleen.nu. Denk ik.
Ik rijd met gemengde gevoelens naar Sleen, vanuit het kleine en mooie Drijber, langs een prachtige route: het Mantingerveld, Meppen en Oosterhesselen. En ik neem gewoon deel aan de vergadering. Tot mijn afscheid nadert. Ik heb de behoefte om nog wat uit te leggen. Dat het wel raar is. Dat ik er vanaf het begin bij betrokken ben geweest, bij het nadenken over een website. Na de oproep die Geke had geplaatst in de dorpskrant, De Sliener Toren. Ik had er wel oren naar, een website helpen oprichten voor ons mooie Sleen. Na een paar vergaderingen met een leuk clubje mensen, hebben we de Stichting SleenWeb opgericht. En ongeveer een jaar na de eerste vergadering, op koninginnedag 2007, werd onze website gelanceerd. Een hele happening met burgemeester Bouwmeester en heel veel ballonnen.
En nu, zo’n drie jaar na het begin, stop ik er mee. En dat komt ook door datzelfde SleenWeb. Dankzij SleenWeb heb ik namelijk mijn lief ontmoet. En mijn lief woont niet in Sleen, maar een paar dorpen verderop, en is de broer van een van de eerste bestuursleden. Die ik dankzij onze vergaderingen beter heb leren kennen. En dus ook de broer. Die heel leuk blijkt te zijn. Zo leuk dat ik steeds minder vaak in Sleen ben, waardoor ook de binding met Sleen een beetje verdwijnt. En daarom besluit ik, met een dubbel gevoel, om afscheid te nemen van SleenWeb. SleenWeb dat mij mijn lief heeft gebracht, en door mijn lief neem ik er nu ook afscheid van. Maar nog niet van www.sleen.nu. Want ik blijf nog af en toe een column schrijven. Gewoon omdat ik dat leuk vind. En omdat mij dat gevraagd werd. En omdat dat het afscheid wat lichter maakt. Ik houd niet van afscheid nemen.
Dus tot gauw, in Drijber of in Sleen.