Hedendaagse geschiedenis

Een roerig avondje was het destijds op 4 maart 2003 in zaal Zwols. Wethouder Bouwers (what’s in a name) werd fier gesteund & liefdevol gesouffleerd door een aller-charmantste mevrouw van BügelHajema Adviseurs, die, als een blindengeleidehond haar baasje over drempels leidend, de wethouder hielp de plannen struikelvrij te ontvouwen die na 6 jaar hun ‘definitieve’ vorm zouden krijgen. Maar ja, voor een enkele wethouder is definitief wat vormvast is bij waterijs in een kinderhand op de langste dag.
Sprekend over de manege zei hij, kom ik pak het verslag er even bij, “dat de manege een inrichting is die niet in de bebouwde kom hoort.” Maar zie: de manege bruist van de activiteiten. Levendig, en beweeglijk als spermatozoïden van een dekhengst (die door een spleet in de stalmuur Foekje begluurt). Dagelijks worden er net zoveel paarden aan- en afgevoerd als er koninklijke belastingsluiproutes naar New Jersey zijn, of PVV-stemmers in Limburg. En, niet onbelangrijk voor ons als overburen, enkele keren per jaar Vlaamse Friet binnen handbereik van zoon II en mij, vrouw I heeft liever een kroket.
Maar nog steeds zijn er mensen die denken dat de paardenschool kwijnt, sommigen blijven hangen in het verleden. En zoals de broer die het dichtst bij de kwakkelende tante woont het vaakst naar haar welbevinden wordt gevraagd, krijg ik nog geregeld op zorgelijke toon de vraag te horen hoe het nu toch met de manege gaat. Let op het woordje ‘toch’. Schuilt er achter deze vraag bezorgdheid, nieuwsgierigheid, betrokkenheid? Kweenie.

Na het faillissement van de manege gooide de gemeente een reddingsboei uit zoals later Wouter Bos de wankelende bankwereld zou redden. De manege als een terminale tante aan het gemeente-infuus. Ik kan me voorstellen dat commercieel gerunde collega-maneges dit een vorm van marktbederf vonden. Je kunt je afvragen of de gemeente een failliete boedel behoort over te nemen. Bij een onschuldige manege lijkt het geen probleem, maar wat als een failliete casa rossa door de gemeente zou zijn overeind gehouden? Omdat de gemeente ooit op de bordeelgrond een secretariedependance zou willen bouwen? Het beeld van een kinky geklede burgemeester met in de ene hand een butt-plug en in de andere een rijzweep waarmee hij de billen van een springpaard of pony beroert is nog wel draaglijk, maar de overheid als souteneur of hoerenmadam?

Na het bereiken van de ambtelijke status zag je er ineens velerlei ambtelijke instanties taken uitvoeren. Zo rukte de afdeling groenvoorzieningen van de brandweer uit voor het rooien van bomen. De nieuwe eigenaar staat garant voor een snel herstel van rioolproblemen (in dit speciale geval ook òp het eigen erf) en schade na inbraken. Er werd al ettelijke malen ingebroken. Of wilden de twee Slener junks buiten gemeentelijke kantooruren gewoon een clandestien ponyritje maken? De dag na zulk onheil is het een komen en gaan van oranje gemeentebussen om herstelwerkzaamheden te verrichten. Gek eigenlijk, de rol van de gemeente was bij de afbraak van het aanpalende woonhuis heel wat minder devoot. Want, wie wierp op dinsdag 22 juli 2008 om ca 14.00 uur de eerste steen door de ruiten bij afwezigheid van de krakers? Juist, dezelfde ambtelijke diensten die later bij de manege gaan uitblinken in herstelwerken.

Klaas van der Meulen