Bende
Mien Geert is de leste weken slecht te gebroeken. Alles zit hum kennelijk tegen. As e oet de tuun komp, löp e op de slakken te schelden die hum de slaot en de stokbonnen opvreet, het natte, kolde weer stiet hum niet an, en de merels hebt oeze aardbeien opvreten, op drie nao. Daor hebt de slakken met ofwarkt. En dat de wieken niet an de meul zit, daor argert e zuch ok an. En dat ze zo moeilijk doet over die iene lindeboom an de Drostenstraot, die de wind veur de meul tegenholdt. “Zaag um dat ding !” ruup e, doe zie ’t er zölfs op de radio over hadden. “Of knot hum. Dat wil met lindebomen prima. Maar pak dan vortdaolijk alle lindebomen oet die straot an. Gewoon almaol de koppen er oet en niet de ien wal en de aander niet. Da’s even een raar gezicht, maar dat trekt zo weer bij. En het scheelt niet allèn veul wind, maar ok bulten blad bij de harfstdag”
En dat de straot er nog aal oetlig in het centrum van’t darp. Daor windt e zuch ok zo gruwelijk over op. Hie is al een paar maol op fiets vastreden in ’t zaand, umdat e miende dat e der wal langs rieden kun. En ienmaol ree e zuch klem in de hekken en mus e een hiel end weerum lopen um langs de aandere kaant van ’t hek wieder te ploetern. “En het zul tot 16 mei duren, stun er op de borden” ruup e kösdaags, doe e ropperig weerum kwam van een vergadering in ’t noordende. “En non is ’t al half juni, en het liekt nog net of ’t oorlog west hef! En de hiele Menso Altingstraot möt er ok nog oet. En misschien nog wal twie maol, want as de stroomkabels er in ligt, möt de straot eerst weer dicht, en dan later weer lös veur ’t riool en dan nog ies weer dicht. Lekker is dat. IJ zult je horecabedrief maar an zun straot hebben. En oetgerekend in de drokste tied van het jaor möt dat hier gebeuren.
Ik zegge tegen hum: “Dat hebt ze der allemaol um daon, um oeze Oekraïense gasten in de gereformeerde kerk op heur gemak te stellen. Een meul zunder wieken, straoten met diepe gaten er in, dat bint ze daor zo wend.” Daor zag Geert de lol niet van in. Ik zegge: “Man, maak je niet zo drok. Het is allemaol maar tiedelijk. Aj een paar week wieder bint, weej nargens meer van.
Maar de klap op de vuurpijl kwam veurige week. De zwaor bevöchten glasvezel luut het ofweten, umdat de provider waor wij bij waren over gung hen een aander bedrief. Van de iene – op de aandere dag zaten wij zunder internet. En dus ok zunder televisie. En het neije bedrief kan pas op 17 juni kommen um oes weer an te sluten. Drie week gien internet. Daor wuur ik ok grammieterig van moet ik toegeven. En wij wuren van het kastie hen de muur stuurd toen wij er achteran belden. Het iene bedrief stuurde oes deur hen het aandere, en oeteindeliik scheuten wij er niks met op. Bint er meer mensen die daor met te maken hebt, vrugen wij oes of?
Wij hebt al drie week gien televisie zien. Wij fietst en wandelt veul en zit ’s aovonds te lezen under de overkapping, bij een vuurtie in de boetenkachel. En eigenlijk vin ik dat nog wal zo mooi. Wij komt hielmaol tot rust. “In de oorlog hadden ze ok gien televisie en mus men zuch ok vermaken met een boek bij een holtvuurtie” luut ik mij vandeweek ontvallen. “Nou, daor hej in Slien op dit moment niet veul fantasie veur neudig” miende Geert, die sinds kört ok weer de smaak van het boekenlezen te pakken hef. “Ik hoop allèn wal dat de verbinding er weer is as het E.K. voetballen begunt. En Aans moew de band met de buren maar ies weer wat anhalen”.
Groeten, Henderkien