Columns
Onzin
Afgelopen week trok een berichtje op SleenWeb mijn speciale aandacht. Het ging over een zwarte damesfiets van het merk Union, die door de politie onbeheerd werd aangetroffen aan de kant van de Jongbloedvaart. Niet netjes geparkeerd tegen een boom of op de stander of zoiets. Nee.
Bij het berichtje was een foto geplaatst, waarop duidelijk was te zien dat de fiets,
Witte kerst??
Wat kunnen we ons nog meer wensen dan een mooie witte decembermaand? Ik vind het altijd prachtig als de sneeuwvlokken vallen. Het geeft een bepaalde rust, letterlijk en figuurlijk. Noodgedwongen nemen we allemaal wat gas terug vanwege slippartijen en eventuele uitglijders. Dat maakt wel dat ik me ook weer meer bewust word van de schoonheid van ons mooie dorp.
Schatkist november
Oh oh. Wat valt er een water. Terwiel ik dit zit te schrieven klettert de regen bij oes op’t dak. Maar ik heb een paar keersies ansteuken en mooie muziek opzet (Geert is hen biljarten) en in de keuken stiet een pan bouillon te trekken die het hiele hoes vult met zalige geuren. Ik heb er een mooi stuk schenkel in en een paar frisse worsten, wortel, siepels, laurierblad, wat tijm, maggieplant, peterselie, peper, foelie….
Overactief dorp
Soms heb je van die momenten. Wat zeg ik momenten, perioden. Dan gaan de dagen zomaar aan je voorbij. Je bent hard aan het werk, af en toe een overnachting overver, nog even een repetitie en concertje van Crescendo tussendoor, sporten, een (gemiste) aflevering van Hollands Hoop kijken, de was, de mail bijwerken, bezig met een kerstboomproject van de Rotary, een gedichtje schrijven,
Wereldse ellende en geluk in Drenthe
Ik weet niet hoe u het vergaat wanneer u het nieuws leest of onderuitgezakt op de bank het nieuws ondergaat. Persoonlijk overkomt mij wel eens de gedachte “shit, wat een ellende in de wereld”. Dames en heren die seksueel worden geïntimideerd, aanslagen links en rechts in de wereld en gebouwen die spontaan in elkaar donderen. Als klap op de vuurpijl hebben wij dan nog een aantal niet nader te noemen brallende wereldleiders.
Anders
Op gezette tijden moet je wat met je huis doen, vinden vooral vrouwen. Ander kleurtje op de muur, andere badkamer, nieuwe keuken; of een andere tegel op de vloer, omdat de huidige tegel in de loop der jaren steeds meer is gaan afwijken van het bestaande modebeeld. De badkamer hadden we vijf jaar geleden gedaan. De storm een paar jaar geleden, waardoor het dak werd gestript, had als bijkomend voordeel gezorgd voor nieuwe plafonds met geïntegreerd licht en andere kleuren in het interieur.
Ergernissen en kleinigheden
Een maatje voor altijd, wie wil dat nu niet. Of dat nu een man, vrouw, hond, kat, paard of cavia is doet er eigenlijk niet toe. Het geeft net even dat extra’s aan je dag als er iemand blij is als je thuis komt of, zoals in mijn geval, de hond een lieve aai komt halen ter bevestiging van onze bijzondere band. Ik kan me geen leven voorstellen zonder een hond als maatje. Het zorgt er ook nog eens voor dat we de broodnodige ontspanning vinden tijdens wandelingen in het bos.
Sloop
Vanweek mus Geert even um een bosschuppie het darp in. Miestal is e der dan zo weer, maar nou was’t al zowat middag en hie was er nog niet weer. Ik begunde mij al host wat ongerust te maken, doe e der toch weer an kwam fluiten. Grote bos prei achter in de fietstas. Die haar e opdaon bij de volkstuunties. Ik weet al niet meer van wel. Maar hie was staon bleven bij de afbraakwarkzaamheden van de hoezen
Sportkooi?!?!
Yes, we hebben er ook één! Sinds afgelopen zaterdag. Een echte pannakooi. Toen ik dat woord jaren geleden voor het eerst hoorde, wist ik niet waar men het over had. Pannakooi? Pannacotta? Pannawat? Iets met room? Al gauw werd me duidelijk dat het ging om een multifunctionele sportkooi waarin soms wel zeven verschillende sporten mogelijk zijn zoals volley-, voet- en basketbal.
Zwart gat, hobby’s en pensioen
En daar zit ik dan, op dinsdagmiddag, starend naar het e-mailtje van G.Kramer44. G.Kramer44 is gelieerd aan SleenWeb. Zij herinnert mij er altijd trouw aan dat het weer tijd is om een column te schrijven. En dat levert dan altijd wat staren op in eerste instantie. Maar deze keer is het toch anders, ik staar zonder dat ik onder tijdsdruk sta. Jazeker het is zover, ik ben met pensioen.
Fipronaise
Op zaterdagmiddag stond er vroeger bij ons thuis vaak 'bruine bonen met spek' op het menu. Stevige kost in een tijd dat er nog stevig aangepakt moest worden. Aan het bonentijdperk kwam een eind toen Rieks Spiegelaar naast ons huis cafetaria De Hondsrug opende. De bruine bonen maakten plaats voor patat en de spekjes werden ingeruild voor óf een kroket óf een frikandel.
PMD en plastic soep
“Mam, wat eten we vandaag? Kun je nog wat lekkers meenemen van de winkel? Is er nog iets te eten hier in huis? Mam, de koelkast is één groot gapend gat!” Zomaar wat dagelijkse vragen en opmerkingen bij ons uit het gezin. Een huishouden met vijf personen vergt soms wat organisatie. Ik probeer het meestal te beperken tot enigszins georganiseerde chaos. Boodschappen doen voor vijf personen en geregeld eters erbij aan tafel zorgt ervoor dat we ook veel verpakkingsmateriaal hebben.
Aladdin
Waor zun Zudenveldfeest al niet goed veur is: Mien Geert kreeg op zien aole dag nog weer aordigheid an zaodplakken!
Zul dat inderdaod met de leeftied te maken hebben, dacht ik later. De gemiddelde leeftied van de wagen- en bogenbouwers is vrij hoog. Hoe vitaal bint die over acht jaor nog? Maar die zörg is bij Geert en mij hielemaol vort nao dit weekend.
Maar wij hebben Mariëlle ...
Als ik ergens niets mee heb, dan zijn het wel Miss-verkiezingen. Afgelopen zaterdag moest ik er toch aan geloven. Nee, niet meedoen, begrijp me niet verkeerd, geen illusies mijnerzijds, ik zat in de jury. Jawel, in de jury van een miss-verkiezing. De laatste paar jaar zit een bestuurslid van De Gouden Pijl in de jury voor de Miss Emmen verkiezing. De winnares en de first Runner Up (dat is de nummer twee) zijn rondemissen tijdens de Pijl.
Zuidenveld festival komt eraan
Ik weet niet of het u al is opgevallen, mij in ieder geval wel. Doodstil is overdreven maar het is in Sleen tegenwoordig na 18.00 uur opvallend rustig. Ik zou zo maar in mijn meest vrolijk gekleurde onderbroek over straat kunnen lopen na dit tijdstip. Het is dan heel waarschijnlijk dat er niemand is die het dan opvalt. De reden? Sleen is in de ban van het Zuidenveld festival. Dat is de hippe benaming van wat vroeger de landbouwtentoonstelling was.
Vreugde
Toen ik nog klein was, en dat is heel lang geleden, kwam er één keer per jaar een man door het dorp op een brommer, die vol gehangen was met manden en mandjes in verschillende vormen en groottes. Bij elk huis belde hij aan om zijn waar aan de man, of beter gezegd: aan de vrouw te brengen. Het aardappelschilmandje bij ons thuis kwam ook van die brommer. Het was gevlochten door iemand die z'n leven zin gaf in de sociale werkplaats in Emmen met de naam Arbeidsvreugd.
Examenstress anno 2017
Op de verjaardag van de jongste beginnen de andere twee kinderen aan hun eindexamens. Net als vele andere scholieren moeten ze er in de komende periode dus nog flink tegenaan en proberen alle zenuwen zoveel mogelijk de baas te blijven. Uiteraard hebben ze de afgelopen twee jaar heel goed opgelet, altijd braaf hun huiswerk gemaakt en zijn ze dus optimaal voorbereid op deze zeer belangrijke periode van tien dagen stressen.
Decors
Verleden zundag hebt Geert en ik nog ies weer een ende lopen. Daor kow tegenwoordig host niet meer an toe. Geert is zowat vief dagen in de week in de weer met de boog of de wagen veur’t Zudenveld, en ik bin met de buurvrouwen drok met de straotversiering an. Maar de zun scheen zundags en wij bint over Diphoorn kuierd, de Waterkampenweg over, Noord-Slien deur en over de Grunnegerweg weerum hen Slien.
Een vereniging en een mooi gezamenlijk doel
Het Zuidenveldfestival nadert. Dat is te voelen in Sleen en omstreken. Het hangt in de lucht, zit in de harten, komt uit de monden. De spanning en de opwinding is voelbaar. Als voorzitter van het plaatselijk comité merk ik dat bijna iedere dag. Het leeft! Bij zovelen: bij alle bewoners, deelnemers voor onder meer de Wildman Run, commissieleden van de Zuidenveldcompetitie, de jongeren van de keetcompetitie......
Mantingerveld
Vaak als mijn hoofd overloopt van ideeën is een stevige wandeling de beste manier om weer wat terug op aarde te komen. Gisteren koos ik voor het Mantingerveld. Om te komen waar ik wilde starten moest ik een zandpad oprijden. Na een paar honderd meter werd het erg modderig. Terwijl ik een enorme poel ontweek, vroeg ik me af of ik niet beter terug kon gaan. Maar het was al te laat.