Columns
Brexit, Frexit, Nexit, Drexit
Vorige week donderdag 23 juni was een gedenkwaardige dag. De wereld lag in rep en roer, de media ontplofte zowat. Rutte, Merkel en Hollande vol in het nieuws, zij betreurden de gebeurtenis maar het volk had gekozen. Brexit was een feit. De Britten hebben gekozen via een referendum om uit de EU te stappen.
De Kibbelkoele
Complete zomervakanties brachten we er door. De Kibbelkoele. Zon, water, zwemmen, voetballen en door mensen achtergelaten lege flesjes zoeken, die we bij de kiosk, waar ze gekocht waren, inleverden voor het statiegeld. Daar kochten we dan een ijsje voor. Of een flesje cola als de opbrengst groot genoeg was. Later ging het natuurlijk niet meer om de ijsjes maar om de meisjes en maakte de cola plaats voor een biertje.
Voorbereiding verbroederingsfeest
Het eerste jaar dat ik vanwege de liefde van het bestaan van Sleen hoorde was er ook "het Zuidenveld" in Sleen. Toen had ik nog geen idee wat dat inhield. Wat ik me van toen nog herinner is een gigantische koeien- en paardenshow/tentoonstelling op het terrein vlakbij de ijsbaan. Een leuke kleinschalige kermis met in ieder geval een zweefmolen.
Klein boasie
Hoeveul mèensen is ’t verleden week opvallen dat de wieken van de meul in rouwstand stunden? Ach ja, dat moej dan ok maar net weten, en het oog möt je er opvallen.
Wij kwamen in de auto weerum oet Erm en ik zeg tegen mien Geert: “Wat zit die wieken jao raar vastmaakt. Zie zit jao a gils niet recht. Hadden die mulders dat non niet wat sicuurder doen kunt?”
Bescherming
't Is zaterdag, 30 april. Weekend. Heerlijk. Maar een andere dan anders. Mam ligt in het ziekenhuis voor een ingreep en pap is aan huis gekluisterd. Hij is enkele weken geleden wat ongelukkig gevallen. Daar is ie goed in, heeft ie vaker gedaan. Het was op een dinsdagavond begin april, bij huis, vlak voordat hij naar z'n gezellige kaartavond bij Moorman in Erm ging.
Stoofje
We zijn op vakantie in het bergachtige Noord-Portugal. Op weg naar wandelingen en bezienswaardigheden rijden we al een paar dagen langs een wazig pand waar het doordeweeks rond een uur of een ’s middags enorm druk is. Ik wil er lunchen, maar Arnoud denkt dat het een foute bar is. egensputterend parkeert hij de auto in het enige stukje berm waar nog plek is.
Drenthe mooier dan je denkt
Afgelopen eerste Paasdag hebben we bezoek gehad van familie uit het westen. Ze kwamen met drie personen. Twee waren nog nooit in Drenthe geweest. Vreemd hoe dan het perspectief op de provincie zo anders kan zijn dan je eigen perspectief. Rond een uurtje of 11.30 uur zou het reisgezelschap arriveren. Mijn echtgenote en ik hadden de paasbrunch overdadig opgesteld op een keurig damasten tafelkleed, gegarneerd met gele elementen, want dat hoort met de Pasen.
Badmintthee
Er zijn nogal wat clubs en verenigingen die jaarlijks door het dorp trekken met etenswaar en andere spullen om hun kas te spekken. Zo heb ik wel eens, uit medeleven met de betreffende clubs, stroopwafels gegeten tot ze m’n neus uitkwamen en eenjarige tuinplanten gekocht die het nog geen half jaar vol hielden. Maar wat maakt het uit. Het was ter ondersteuning van het sociale- en sportieve leven in het dorp.
Loslaten
Het is misschien eerder iets voor één van de andere columnisten die in het onderwijs zit, maar bij ons in het gezin komt ook de vervolgstudiekeuze steeds dichterbij. Zeker niet gemakkelijk. Ik weet nog van mezelf hoe dat ging, zit je nog heerlijk veilig op de middelbare school, fietsafstand van huis. Eigenlijk zit je met je hoofd meer bij de tentamens en/of schoolonderzoeken die je nog moet maken.
Flutwinter
Het zal bij verscheiden mèensen wal net zo gaon as bij Geert en ik: wij blieft met beddegoed an’t heuien van winter. Dán is’t ies even weer kaold en möt de twiede deken er bij over, dan is’t weer te warm en möt e weer of. Dan stiet’t raampie lös, dan möt e weer dicht umdat’t zo hard weit en de luxaflex dan aal zo kleppert veur’t glas.
Tradities?
't Is voor mij een hele eer dat ik jullie nieuwe columnist mag zijn vanaf 2016. Sleen en omstreken liggen me na aan het hart en ik aanschouw de dingen zoals ze gaan en zijn graag met een nuchtere blik en de nodige scepsis, maar altijd met enthousiasme voor al het moois in het leven en de wereld.
Velen kennen mij wel. Voor wie dat niet het geval is, zal de kennismaking gedurende de columns wel geschieden.
Achtertuin
Het was een natte en stormachtige avond, twee weken voor kerst, toen om half 8 de bel ging. Ik deed open en zag een wandelaarster. Ze liep het Pieterpad en vroeg of ze mocht overnachten in onze tuin.
Nu hou ik helemaal niet van dat soort ja-of-nee-vragen recht op de vrouw af. Ze te stellen, dat doe ik wel graag. Maar zelf krijg ik ze liever per post of mail, dan kun je er tenminste even over nadenken.
Wensen en voornemens
Woensdag 13 januari 2016, de goede voornemens voor het nieuwe jaar zijn inmiddels bijna vergeten. Heeft u goede voornemens? Als u ze nog weet ben ik benieuwd wat daar van terecht zal komen. Mijn goede voornemen was om er geen te noemen. Dat bespaart dan tegelijkertijd een heleboel frustratie als er met Oud en Nieuw 2017 niets van terecht is gekomen.
Grootste Nieuws van Sleen 2016
Terwijl de verkiezing voor het Grootste Nieuws van Sleen 2015 nog moet beginnen, is het Grootste Nieuws van Sleen voor 2016 al bekend. Dat is apart hè? Ik ga het uitleggen. Iedereen kent nog wel het MuSlie popgala dat in augustus 2014, door zo’n slordige 50 Slener muzikanten, in de grote feesttent bij de brandweerkazerne op de planken werd gebracht.
Oudejaars mijmering
Heb ik even mazzel, ben ik net een jaar columnist en mag ik zomaar de laatste column van 2015 schrijven! Wow, heavy! Nou, waar zal ik eens mee afsluiten dan? Eerst maar eens even terugkijken, wat er allemaal mooi ging in het afgelopen jaar in Sleen en omgeving. Ja, wat ging er niet mooi. Tuurlijk, we hebben allemaal wel eens dingen die niet mooi gaan.
Sherlock Geert
Mien Geert is aans zun natuurliefhebber, maar as’t op bladharken ankomp is daor niks van te vernimmen. Elk jaor giet e met de zölfde tegenzin an’t blad ophemmelen. Blad dat ok nog miest van de bomen komt an de aandere kaant van oeze straot. Maarja, de westenwind blas alles altied bij oes naor de heeg in.
Het is wal arg plezerig daj niet met elk vrachtien hen Zweel reizen huuft.
Ome Jan
Afgelopen zondagmiddag waren we uitgenodigd voor een feestje in Emmen. Zo tegen etenstijd was het afgelopen. Wij hadden de rest van de avond geen plannen en besloten ergens wat te gaan eten. Het feestje was gezellig geweest, we voelden ons ontspannen en het enige wat ons bezighield was de vraag welk restaurant het zou gaan worden.
Mist, kunst en integratie
Als een grijze transparante deken hangt de mist boven het Sleense land en beneemt mij het zicht op de landerijen van Diphoorn. Net nu nijvere werkers in forse tractoren het land ontdoen van een weelderige groene mantel bestaande uit meer dan manshoge mais . In de verte ontwaar ik nog net een immens plastic object van opeen gestapelde groen en grijswitte rollen.
We doen mee!
Was dat even schrikken. De één dacht dat de koelkast om half twaalf ’s avonds, zwaar grommend en met een doffe knal, aan zijn einde was gekomen. Een ander, dat er bij de buren iets soortgelijks had plaats gevonden. En weer een ander, dat er op dat tijdstip nog mensen waren, die het lef hadden om zich met veel kabaal aan te kondigen voor een late night biertje.
Allemaal angst ...
Tijdens het lezen van de krant vanmorgen kreeg ik ineens de inspiratie en achtergrond info voor mijn column. De waarschuwingen en angstvoorspellingen die ik bijna op elke bladzijde wel tegenkwam, het begon al op de voorpagina met als kop, 'Mogelijk' en 'Waarschuwing'…….
Zo gaat het nog wel even door. Eigenlijk allemaal synoniemen voor het woordje “angst” dat in veel talen ook gewoon als “angst” voorkomt.