Columns
België, Nederland, Sleen
Net terug van een korte vakantie uit België, Vlaanderen. Ja, u leest het goed België daar waar volgens Youp van het Hek de reserve Nederlanders wonen. De zon scheen er lekker op het strandje bij het badplaatsje de Haan. Voor het eerst sinds jaren weer twee middagen op het strand liggen bakken terwijl het zonnetje gul zijn warmte verspreidde. En jawel u zult het niet geloven ik ben gebruind terug gekomen. Dus dan eindelijk een antwoord voor diegenen die zich altijd afvragen of mensen met een donkere huid nog donkerder worden onder invloed van het zonlicht, het antwoord is Ja!
Boerenslimheid
Ik zie ze nog voorbijfietsen, grote jongens met sporttassen achterop. Eén hand aan het stuur, terwijl de andere hand de tas controleert. Sommigen hadden hem, gesteund door de koplamp, los op het stuur liggen. Van de Bannerschultestraat de Zuidenveldstraat in richting voetbalveld. Wij woonden daar op de hoek. Het was zondagmiddag om een uur of één. GBJ Hilterman, die de zondagse soep met pudding op de radio begeleidde met het bespreken van de toestand in de wereld, was net geweest.
De waarheid bestaat niet
Afgelopen week heb ik toch maar geprobeerd te kijken naar het dit keer wel heel erg stemming makende en diep gekleurde opinieprogramma Zembla. Als het om beroepen of onderwerpen gaat waar ik zelf niet zo in thuis ben dan komt zo’n programma op mij altijd over als erg informatief, zeker deskundig en vooral objectief.
Nu is er tot tweemaal toe een uitzending geweest over een beroep waar ik zelf ook werkzaam in ben, de melkveehouderij.
Ontwikkeling
Hej dat kös ok lezen in de kraant? Dat Emmen zun onantrekkelijke plaots zul wezen? Zie staot geleuf’k zowat underan de liest as’t giet um antrekkelijkheid, warkgelegenheid, en gao zo maar deur. En dat terwiel het marktplein zo mooi worden is, en er een geweldige dierentuun komp. Er is een tunnel die in de priezen vallen is vanwege de prachtige verlichting, en de markt zit weer op de aole plek.
Ode aan de jeugd
Ik lees op dit moment het boek Weerwater van Renate Dorrestein. Het speelt zich af in Almere. Nederland vergaat, alleen Almere blijft bestaan. Als het op dit moment zo was geweest met Sleen zou ik het nauwelijks merken. Een paar grote opdrachten houden me al een tijdje bezig en vooral ook binnen. Voor zover de wereld zich nog aan mij voordoet is dat via de Slener jeugd.
Een vrije overpeinzing
Koningsdag, ik zeg eigenlijk nog steeds Koninginnedag, is alweer een paar dagen geleden. En het was weer een mooi verjaardagsfeest in Sleen. Hoewel de weersvoorspellingen beroerd waren was het koude biertje bij de biertent weer prima te drinken bij een lekker zonnig weertje. Ik miste wel de aanwezigheid en een rondje van Willem A. het was uiteindelijk wel zijn verjaardag. En wie jarig is trakteert. Net weer aan het werk en nu staat de meivakantie alweer voor de deur.
1-2-3, 1-2-3
Ik sta in de keuken een paar bordjes van de lunch af te wassen. Buiten stormt het. De wind giert bij vlagen angstaanjagend om het huis. De bomen in het bos buigen diep voor dit geweld en ik zit te wachten op het moment dat er eentje kreunend neergaat. Dan hoor ik een onheilspellend lawaai en op hetzelfde moment zie ik een punt van ons platte dak met daklijst en al voor het raam hangen. Shit. Ik ren naar buiten en zie dat aan de andere kant van het huis het hele dak eraf ligt.
Vrijheid
Afgelopen zondagmiddag ben ik naar de Appie geweest. Het kwam eigenlijk omdat ik er op zondagochtend achter kwam dat mijn koffiefilters bijna op waren. We hadden er nog maar één, die heb ik dus maar gebruikt om de eerste verse bak koffie te zetten. Maar zo krijgen we later op de dag wel een klein probleem, of de hele dag op visite gaan of toch maar even naar het tankstation waar van alles en nog wat wel een noodvoorraad aanwezig is. Of daar ook koffiefilters bij zitten zou ik eerlijk gezegd niet weten.
't Waterschap
“Moew ok nog hen stemmen, ankommen woensdag?”, vruug Geert körtsdaags, met de enveloppen in de haand waor de stempassen inzaten. Ik zegge: “Tuurlijk. Waor is ’t ok al weer veur?” “Provinciale staoten en ’t waterschap”, wus Geert. Hie zeg: “Maar ik ken er dunkt mij gien iene van, van dat waterschap. ‘k Heb er ok nog gien namenliest of zulkswat van zien. En wat zul dat dan as wij op de ien of de aander stemt? Wat möt er hier rondum Slien dan aans as ’t over waterschapszaken giet?” Daor kun ik hum zo ok gien antwoord op geven. Wij hebt hier nooit last van ’t water.
Foetsie
Ik vond de timing perfect. Eind januari, precies op de dagen waarop ik mijn lang uitgestelde btw-aangifte moest doen, begon de sloop van het boerderijtje naast dat van ons. De voorbereiding voor de aangifte is altijd een bak saai werk, maar het uitzicht op de sloperij maakte het dit keer enerverend.
Een grote kraan nam een eerste forse hap uit het dak. Ik wilde de volgende niet missen, maar was een factuur kwijt. Toen ik weer opkeek, was het al gebeurd.
Enge plaatjes en verslaving
Ik zag een tijdje geleden op het nieuws dat er enge plaatjes worden afgedrukt op pakjes met sigaretten. En daar ga ik dan wel weer over piekeren. Want u moet weten dat ik een roker pur sang ben. Dus heb ik eens op enge plaatjes op pakjes sigaretten uit het vooruitstrevende buitenland gegoogeld. Nou, wat je dan ziet is niet misselijk of juist wel misselijkmakend. Doorgerotte gebitten, gezwellen en mensen met open wonden op de benen zijn maar een kleine greep uit het waarschuwingsarsenaal.
Uitzending gemist
Ben een paar weken weg geweest. Zeven weken om precies te zijn. Naar Australië. Samen met Janet, mijn vrouw. Achttien jaar geleden waren we daar ook. Toen aan de oostkant: Sydney, Melbourne, Adelaide, Broken Hill, Alice Springs, Rockhampton en alles wat daar tussenin zit. Dit keer waren we aan de westkant. Campertje gehuurd in Darwin in het noorden en deels door de outback en verder langs de kust getoerd naar Cape Leeuwin in het uiterste zuidwesten
Nee of toch ja?
Nee, doe maar niet, past me nu niet zo goed of nee, doe maar een andere keer. Helaas, die woorden zijn op mij niet goed van toepassing. Dat is gelijk ook mijn probleem maar daardoor maak je wel steeds weer mooie en verrassende projecten mee.
Het zal vast komen doordat we (Eddy en ik) het meeste van de tijd thuis werken. Altijd makkelijk en altijd beschikbaar zijn voor tussendoor projecten.
Betrökkenheid
Heb ij dat ok, dat aj in’t telefoonboek iene opzuukt in Slien, daj dan zoveul namen tegenkomt van luu die aj hielmaol niet kent? Ik miende dat Slien een klein-, overzichtelijk darp is, maar de helft van de Slieners kan ik dunkt mij wal van de bienen lopen zunder dat ik weet wel of’t bint. En ij huuft ze ok niet almaol te kennen, zeg mien Geert dan, want zie kent jé wal.
Magie
Ik had nog gekeken waar dat ligt, Dalerveen. Was er ooit één keer geweest toen ik het Pieterpad liep. De heenreis verliep voorspoedig. Ik liet me het verbaasde en verwonderde 'Op de fi-hiets???' van enkele andere bezoekers welgevallen met een gezicht zo van 'Ach ja, dat doe ik wel eens. Goed plannen hè?'.
Bibliotheek Sleen moet de deuren sluiten
" ... 12 november 2014: dinsdagavond heeft de raad van de gemeente Coevorden ingestemd met de bezuinigingen op het bibliotheekwerk. Dit betekent dat het doek voor de bibliotheek in Sleen ook valt ...” Dat is het bericht dat ik lees op het nieuws van SleenWeb.
Eikels
In Sleen gebeurt nooit wat? Niemand die dat nog durft te beweren. Roparun, Op de vleugels van de wind, MuSlie popgala, lekenpredikanten op de preekstoel, de voetbalclub in rep en roer. En dan nu weer een nieuw initiatief: Sleen, kracht van eiken.
De Soos
's Avonds als ik het laatste hondenrondje loop, kom ik het op de parkeerplaats van het MFC al weken tegen. De overblijfselen van wat ooit eens een witte metalen kast was. Met de ontmanteling van de jeugdsoos, samen met een oud bankstel uit dezelfde soos op een container beland, en na het ophalen van de container alleen achtergebleven. En, de jeugdsoos is gesloten.
Naostenliefde
Smangs giet je’t locht toch oet aj naor de televisie kiekt. Hoe kunt jonge mèensen toch zo harsenspuuld wezen dat ze elk, die niet geleuft wat zie geleuft, de kop ofsniedt? Keer op keer ziej zulk ofschuwelijk gedrag van de iene mèens tegen de aander.
Als een God in Frankrijk
"t Is weer voorbij die mooie zomer" was een hitsingle van Gerard Cox uit 1973. En die tekst spookt de laatste dagen steeds door mijn hoofd. Vooral als het de weergoden weer heeft behaagd om Nederland onder een laagje water te zetten en de temperaturen herfstige waarden halen. Maar mooi was het tot voor kort wel, die zomer van 2014.