Columns
Hagenees in Slien
Bij oes in de straot is een man oet Den Haag kommen wonen. Da’s wal even wennen, want de overbuurvrouw die er eerst woonde, was veul op boeten en um ’t hoes an ’t wark, maar non is er zowat gien reurigheid te bekennen. Hie hef de gerdienen mangs de hiele dag dicht, en dat möt e natuurlijk zölf weten, maar wij kiekt er met mekaar toch een beetien vrömd tegenan.
Het hek van de dam
Het Drentse platteland is in verandering. Dit hoeven we niet als negatief te bestempelen, een landschap verandert immers constant. Maar ik neem het toch graag op voor het historische landschap. Dat landschap waarvan de boeren al jarenlang mede het beheer doen.
Deze column gaat echter niet over boeren. Dit keer niet, want ik vind het landschap een verantwoordelijkheid van ons allemaal.
Twee blikjes
Het is nog wat vroeg in de ochtend, ik schuif de gordijnen open en zie, voor op het veldje, twee blikjes liggen een paar meter bij elkaar vandaan. Bier of fris, ik kan het van afstand niet zien. Maar het zijn duidelijk blikjes, die iemand heeft weggegooid op het gras.
Al op weg naar de achterdeur om even die twee blikjes op te ruimen komt er plotseling een ander beeld bij mij op.
Nederland zegt stik toch met je stikstof
Een tijdje geleden las ik met groot genoegen dat ze waren opgeleverd. U weet wel, de vier twee onder één kapwoningen die vier jongeren uit Sleen zelf lieten bouwen. Dat deden zij onder de regeling Collectief Particulier Opdrachtgeverschap. Bij deze vorm ontwikkelt een groep mensen, zeg maar toekomstige buren, een woningbouwproject.
Leesvreters
Mijn vrouw maakt mij ’s nachts geregeld wakker als ik weer eens om me heen lig te schoppen, omdat ze vaak het slachtoffer is van mijn onstuimige aanvalsdrift. Begrijpelijk dat ze mij dan wakker maakt, want het is geen pretje als je midden in de nacht in het pikkedonker wordt aangevallen door je man. Mijn dromen kunnen knap vervelend zijn.
E.K. Wielrennen deur Slien?
Vandeweek stun in de kraant dat Drenthe nou officieel de gruunste provincie van Nederland is. Assen is de gruunste stad. Wij wuzzen dat met mekaar al lang, maar mooi dat dat non ok deurdrungen is tot de rest van oes laand. En, Drenthe is fietsprovincie nummer ien!
An dat leste wordt mien Geert momenteel liever niet herinnerd, want hie is vallen met zien ( electrische)fiets en zit met een dikke knie
Feestelijke start
Daar zaten we dan, op een doordeweekse avond in januari in theater De Nieuwe Kolk in Assen.
We waren met dik 400 andere gasten op visite bij de Provincie Drenthe, dé wielerprovincie. Naast me zat Erwin. Hij mocht het bordje ‘Noord-Sleen’ vasthouden. En omdat ze vanuit de organisatie niemand signaleerden uit Sleen, mocht ik ‘Sleen’ presenteren.
Balletje slaan
Het was, als ik het me goed herinner, ergens halverwege de jaren 90. Plotseling kwam het skeeleren in de mode. Op een mooie zomeravond kwam je ze tegen. Mensen op van die schaatsen met drie of vier wieltjes achter elkaar. Polsbeschermers en kniebeschermers ter bescherming tegen valpartijen. Het was in die tijd zo populair dat er in Sleen gesproken werd om een skeelerbaan aan te leggen op de ijsbaan.
De tijd gaat snel
Terwijl ik deze column schrijf, is het nieuwe jaar alweer 18 dagen oud. Ongelofelijk hoe snel gebeurtenissen verdwijnen in een soort van tijdsdraaikolk die verleden heet.
10 januari 2022, de dag dat Mark wordt beëdigd als premier van zijn kabinet Rutte IV. De foto op de trap van paleis Noordeinde wekt de indruk dat de leden van het nieuwe kabinet elkaar niet zo mogen. Men staat wel heel ver van elkaar.
Gratis publiciteit
Je moet als ondernemer af en toe iets verzinnen om in de publiciteit te komen. Dat kan bijvoorbeeld door middel van een reclamecampagne in de media, door als sponsor op te treden van een vereniging of je bedrijfsnaam te verbinden aan de organisatie van een of ander evenement. Maar dat kost allemaal geld en… het kan ook voor niks. Gratis publiciteit. Het persbericht is een van de bekendste vormen.
En er wás locht ....
Hoe zul dat wezen, aj oet duuster Oekraïne vlucht….
Oet een donker oologslaand, hen een Drèents gehucht.
In het kleine Nederlaand koj berooid te hoop.
Waor overal het kerstlocht braandt…as old symbool van hoop.
Hoe zul dat wezen aj oet donker Oekraine komt…
Nieuw leven
Wij mensen, wij zijn maar een fractie van een tijdspanne op deze aarde. Hoe anders is het met eeuwenoude bomen, gebouwen en spullen. Zij overleven de mens, soms generaties lang. Maken oorlogen mee, zien heersers gaan en komen, signaleren ontdekkingen, uitvindingen en talloze maatschappelijke veranderingen. Hoe vaak wordt niet gezegd: ‘Oh, as die Sliener toren ies praoten kun’.
Verschil van mening
Ik zat, ik dacht en droomde wat. Mijn vingers zweven boven de toetsen van mijn mobiel. Ik wil reageren op weer zo’n bericht over gelukzoekers, die gratis leven, onze huizen inpikken en die het land uit moeten. Alles onderdeel van een groot complot. Ik zie dorpsgenoten ook reageren. Of dat wat oplevert zo’n reactie van mij en van anderen vraag ik me af. Heeft het enig nut?
Kleinkinderen
Mijn beide dochters zijn heel lang geleden al op zichzelf gaan wonen. Dat was in de tijd dat de schrijver van deze column nog een jonge god was. Kleine kinderen waren mijn vrouw en ik ook al lang geleden ontwend. Het huis was allang niet meer ingericht op grijpgrage kinderhandjes. Mollige vingertjes die elk breekbaar stukje huisraad onderwierpen aan de vernietigende werking van de alles overheersende zwaartekracht.
Duurzame mobiliteit
De gemeente Coevorden wil duurzame mobiliteit ondersteunen en is daarom van plan om nu ook twee parkeerplaatsen met een laadpaal voor elektrische auto's aan de Boelkenweg in Sleen te realiseren, lees ik op SleenWeb. De Boelkenweg, waar is dat? Ik heb het even opgezocht op Google Maps. Dat is grofweg het stukje straat van het oude gemeentehuis langs de brandweerkazerne naar de nieuwe rotonde in de rondweg.
Wolven
Zie hadden heur oet de koppel dreven naor de hoek van het weiland, anderhalve kilometer van Slien, waor ze, vanwege de ofrastering, niet wieder kun. Daor hadden ze heur bij de neus en de lippen en de hals grepen en heur tegen de grond warkt. Toen waren ze bij het lekkerste diel begunnen te vreten: Daor waor de bil in de rug overgiet. Al gauw waren ze bij de darms, die ze hen boeten trökken.
Het is niet weg
Het Volksfeest is een traditie in ons dorp Noord-Sleen. Het gaat er gezellig aan toe bij het bouwen van de wagens, het maken van de straatversiering en alle andere activiteiten. Geheimzinnigheid viert hoogtij, want pas tijdens het feest komen alle creaties van stal en maakt de nieuwsgierigheid plaats voor bewondering. Het dorp viert feest, is uitgelaten, meet de krachten tijdens de wedstrijden en vermaakt zich met toneel in de tent.
Zomer irritaties
Nee, begrijp me niet verkeerd, van de warme dagen heb ik helemaal geen last. Niet te veel doen, het voordeel van mijn leeftijd, en op tijd een glas koud water drinken of een mooi koud Belgisch biertje. Hooguit kan zo aan het einde van een mooie dag het geluid van een mug even wat ergernis geven. Vooral als deze zonder het te merken geland is, even heeft gestoken en zo’n fraaie jeukplek achterlaat.
Struisvogelvlees, Hansje Brinker en polderen
Vroeger, vroeger waren mensen niet uit idealisme vegetariër maar omdat ze het vlees niet konden betalen. Vroeger was boter dermate kostbaar dat er zelfs smokkelroutes voor het product ontstonden. Vroeger hadden hele legers met gezinnen een paar aardappeltjes op het bord. Vincent van Gogh heeft dat nog eens vastgelegd in het schilderij de aardappeleters.
Struisvogelpolitiek
Je komt de laatste tijd overal de omgekeerde Nederlandse driekleur tegen, het symbool van de boerenopstand tegen het stikstofbeleid. Niet alleen op boerenland of boerenerf, maar ook op bomen, lantaarnpalen, viaducten en andere plekken in de openbare ruimte. Blijkbaar vinden boeren dat ze die openbare ruimte kunnen claimen voor hun protest.