Columns
Pluumpietennis voor iedereen
Enige tijd geleden deed ik namens de badmintonclub, waar ik al heel lang een pluumpie sla, een oproep via SleenWeb in een poging nieuwe leden te werven. Onze club die onofficieel en slechts voor intern gebruik The Fucking Rabbits heet doet zijn naam bepaald geen eer aan, gezien het feit dat het ledental de afgelopen jaren in plaats van sterk toenam vooral drastisch terugliep.
November
En toen was ’t zomaar harfst. In goed een week tied wuur het blad broen, rood en geel, broesden de paddestoelen de grond oet en gung de temperatuur naor beneden. Geert en ik bint allebeide wal harfstmèensen. Wij mucht geern lange stukken lopen. Rondum Slien, of over de Klencke, of in de bos bij Noord-Slien. Mooi man, um dis tied van’t jaor. En wij bint niet de ienigen.
Halloween
De maanden van veel Nederlandse tradities breken aan. Mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik van die gewoontes houd: kerstversiering, carbid schieten, maar ook het paasvuur en ‘neutie’ pikken, een Zuidenveldoptocht, volksfeesten en Koningsdag. Elk volk heeft wel honderden levendige volksgebruiken als onderdeel van de identiteit.
De vuilnisemmer
Al jaren staan er bij ons in de tuin twee van die zware, metalen vuilnisemmers.
Je gooide er vroeger alles in en één keer per week kwam de vuilniswagen de emmer legen. Nog niet zo lang geleden werd één van deze emmers bij ons in `oude glorie` hersteld toen de Plastic Hero zijn intrede deed en we plastic zaken moesten gebruiken voor het scheiden van dit afval.
Herfst en Klimaat
“Tis herfst de blaadjes vallen van de bomen”…….zo begon een liedje dat een oude schoolvriend in de jaren zeventig schreef. Vervolgens werd dit enthousiast ten gehore gebracht in de plaatselijke jeugdsoos al spelend op zijn gitaar. Als ik nu uit het raam kijk is het inmiddels alweer zover. Een gestage regen miezert al de hele dag en de komende week zal geen verbetering laten zien.
Loser
Dankzij Corona beschik ik tegenwoordig over een nieuwe fiets. Dat wil zeggen niet helemaal nieuw, maar zo goed als nieuw. Vorig jaar gekocht bij de Wielerdieler in Emmen. Een damesmodel, maar wat doet dat er toe. Voor mij is het een genderneutrale fiets, omdat mijn vrouw er ook gebruik van maakt. Nog geen jaar oud, eerste eigenaar, goed onderhouden, altijd binnen gestaan.
Bij de dood van een Sliener
Nog maar een klein toertie leden was e in het neis umdat e nog zun beetie wus waor in de meidagen van 1940 granaten van het Nederlandse leger begraven lagen. Hie haar zölf methölpen um ze in de grond te spitten. Verleden week is e oet de tied kommen. Jan Heeling. 96 jaor.
Er bint vast veul jonge Slieners die hielmaol niet weet wel of Jan Heeling was. “Jan Ab” in de volksmond.
Ze rollen de kabels
Jippie! Bijna is onze hele gemeente met haar 27 dorpen én het buitengebied voorzien van glasvezel. Samenwerking heeft geloond, het bewonersinitiatief heeft zijn vruchten afgeworpen. Het leek eeuwen te duren vanaf de oprichting van de stichting in 2017 tot het vinden van financiers, de selectie van providers, de campagne om de benodigde 40% abonnementen binnen te halen,
Eem weg
Iedereen heeft er wel eens mee te maken en komt het tegen in deze periode. Je loopt even de winkel binnen en krijgt zo’n bekende vraag. Want de vakantie nadert, je spreekt even iemand als je het karretje weg zet. Dan volgt die bekende vraag: ga je nog op vakantie? Vaak geven we dan als antwoord niet direct een ja of nee. Er volgt zo’n mooie Drentse reactie “ja, nog eem weg”.
Het is weer zomer
Het is weer zomer, een paar weekjes geleden keek ik nog met droefenis naar een immens gat in mijn tuin. Precies op de plek waar zich eens een riante vijver bevond. Kikkertjes, dikbuikige koikarpers en libelles vermaakten zich er altijd lustig rond deze tijd. Tja, de vijver was wel wat lek en moest vaak bijgevuld worden.
Voetbalspelletjes
Sleen heeft er binnenkort een nieuwe tak van sport bij: walking football, wandelend voetballen. Die tak wordt ondergebracht bij de plaatselijke voetbalvereniging en wordt gepresenteerd als het nieuwe voetbal voor ouderen. Voor mensen op leeftijd dus die op een verantwoorde manier willen bewegen, want, zo schrijft de initiatiefgroep met kennis van zaken, het bewegingsapparaat van ouderen werkt anders dan dat van jongeren.
Coronabezinning
Geert en ik hebt vandeweek oeze twiede coronavaccinatie had. Geert zag er aorig tegenop. Hie wol gien woord hebben vanzölf, maar hie luup daags er veur met de ziel under de arm. “Zie zegt dat die twiede prik veul gevuliger is” luut e zuch ontvallen. Kleinzerige kerels. Ik zegge: “Jao man. Zie valt bij bossies flauw heb ik heurd. Veural zun vief minuten nao de prik.”
De sleutel
Daar stond ik dan, op een mooie avond in juni, in een groen weelderig weiland bij het Oranjekanaal. Aan de andere kant het kraterbosje en middenin dat weiland een vreemde hoop zand met jonge grassprieten die zich springerig een weg zochten naar het zonlicht. Voor me stond een menigte van mensen op 1,5 meter van elkaar, nieuwsgierige gezichten, enigszins opgewonden.
De Schatkist van Sleen
Misschien heb je dat ook wel eens. Wat je ziet is volstrekt normaal. Tot er vragen over gesteld worden, die je zelf niet verwacht. Op dat moment zie je dus even iets heel anders en krijg je vragen te beantwoorden over iets wat heel normaal is. Bij de sporthal is een prachtig speelterrein gemaakt voor kinderen. We zien dat er veel gebruik van gemaakt wordt als we er langs lopen richting Jongbloedvaart of de volkstuin.
De gang van zaken was al snel duidelijk. Bij aankomst gaan eerst de laarsjes en sokken uit en kan er door de oudste kleindochter naar hartenlust gespeeld worden. Vooral ook omdat er in haar beleving een enorme zandbak gemaakt is. Het is voor haar dan ook een groot plezier om op die blote voetjes door het zand te schuiven.
Moeders, dochters enzovoort,
Afgelopen zondag was het moederdag. Tja, er niet aan toegekomen om voor vrouwlief een cadeautje te kopen. Ach, ”dat geeft toch niet” zei ze en trouwens, “ik ben je moeder ook niet”. Daar heeft ze wel gelijk in. Maar ja als de moeder van je kinderen wil je haar toch wel een beetje eren. Zeker op deze belangrijke internationale commerciële dag.
Kaalslag
Omdat ik in coronatijd regelmatig tijd over heb, neem ik om van A naar B te rijden vaker de toeristische route. Dan zie je nog eens wat van de wereld dicht bij huis, is de achterliggende gedachte. En zo reed ik onlangs van Sleen via Diphoorn achterlangs naar Erm over de Marsdiek. De wereld dicht bij huis achterlangs is eigenlijk best mooi, maar wat ik dáár zag is met geen pen te beschrijven.
Wie mooi wil zijn ....
Net as de mieste mensen heb ij misschien ok wal veul meer tied veur ontspanning as daj dat hadden toen er nog gien coronabeparkings waren. Want wij huuft niet hen vergaderings, niet op verjaordag, niet hen de zang, het voetballen of hen de muziek. Wij mucht niet hen Tante Aoltie of hen de kerk, en gao zo maar deur. Wij hebt tied zat um te wandeln en te fietsen. En dat doet wij dan ok geregeld.
Smileys
Een jaar of tien geleden was ik genomineerd voor een titel. Voor de krant was dat een reden om mij te interviewen voor de rubriek Van Dichtbij. Aan de hand van een vaststaande riedel aan vragen en een foto van wel heeeeel dichtbij kwam men zo meer over mij te weten. Bij de vraag ‘Wat is uw grootste zonde?’ wilde ik als toch wel braaf meisje niet de vuile was buiten hangen, maar ik moest antwoorden.
Summer of Love
17 maart 2021, alweer zo’n beetje een jaar Covid in Nederland. Een jaar dat ook weer voorbij lijkt te zijn gevlogen. Eerst lachten we nog om die rare Chinezen. Wie eet er ook een gebakken vleermuisje, een hamburgertje speciaal smaakt stukken beter. Inmiddels weten we wel beter. Iedereen ziet er tegenwoordig uit als een “Boris boef” met die mondkapjes. Ik moet wel zeggen dat sommige mensen er beter uitzien met, dan zonder mondkapje.
De stamboom
Natuurlijk weet ik me de storm van 1976 nog goed te herinneren. Het was het eerste jaar dat ik geen uilskuiken meer was maar zelfstandige uil. Ik moest me zelf redden en dat was met die wind niet eenvoudig. Ik had een mooi plekje tegen de stam van een boom op een dikke tak met redelijk wat beschutting tegen de wind. Ik dacht dus wel veilig te zijn. Totdat net naast me met veel geraas die Eik om viel.